Wat zou het fijn zijn om eens zonder filters te tikken. Ik doe het niet, maar wat zou ik er van opknappen. Maar ja, ik alleen. En zo’n egoïst ben ik niet. Het was de week van veren in mijn reet. Ook wel eens lekker.

Maandag

Boksen gaat ónwijs lekker. Dat is de nieuwswaarde wel zo ongeveer van deze dag. Ik vraag me af… is het nog enigzins interessant om mijn whereabouts te lezen? Het is jammer, want doordeweeks heb ik best vaak momentjes waarvan ik denk, die zijn leuk om te delen. Grappige uitspraken van Noor en Pippa of anderen dingen die me opvallen.

Dinsdag

Hoogtepunt: Paardrijden…. En vette complimenten in mijn app, en plein publique op Facebook. Zo lief dat mensen te tijd nemen er even bij stil te staan. Dat vind ik echt bijzonder.

Woensdag

Sporten. Werken. Ballet.
Pipp zit op de achterbank. We hebben het over de lampions.
‘Noor, ga je weer zo’n lampion maken die meteen aan gort gaat?’ vraagt Pippa serieus.
Ik lig vlak.

Donderdag

Monsterdag! Om tien uur staat de bloemist voor de deur met een enorme herfstbos met pauwenveren. Van school. Toch nog. Keihard werken, een toffe afspraak en zo lekker in de flow dat ik haast vergeet te eten. In elk geval vergeet ik om eten te halen. Dus verse pasta met pesto. Het regent keihard dus ik haal de kids op bij de opa en oma.
Vervolgens leg ik ze in bed, of ben daar mee bezig als er wordt aangebeld. Lieve cadeautjes en weer een bos bloemen. We doen een bakkie op de goede afloop. De kids zien hun kans schoon en blijven rondjes door de kamer lopen met koekjes enzo.

Als ik later op de bank lig voelt een beetje of ik opgebaard ben met al die bloemen om me heen.

Vrijdag

Sporten. Koffie. Werken. Zwembad. Werken, werken. Elite S3 af kijken.

Zaterdag

Sporten. En werken… wat moet je anders? Je kunt je tijd maar beter nuttig besteden toch? ‘s Avonds maken we lekkere hapjes en kijken we mr Bean met de kids.

Ik wil het even hebben over die coronadepressie die iedereen zo ongeveer te pakken krijgt.

Mijn week bestond uit: sporten, sportclubjes van anderen, een heul gezellig microfeestje en een paar pittige gesprekken.

Verder:

Geen fuck, geen donder, geen reet.

Jules Deelder – Blues on Tuesday

Coronablues

Om mij heen zie en hoor ik veel mensen afhaken. Kutzooi. Ik heb er geen zin meer in. Klaar mee. Ik ben bang. Niemand wil een extra uur 2020, dus laat die wintertijd nu ook maar zitten.

Ondertussen hoor ik om mij heen ik weet niet hoeveel mensen testen doen. Poe, gelukkig negatief. Een paar ook positief. Gelukkig niet al te veel klachten.

Laten we wel zijn. Het ís kut. Het overkomt ons allemaal maar gewoon.

De crux zit hem volgens mij in de uitzichtloosheid. Stel je voor dat iemand zou zeggen ‘nog twee maanden en dan zijn we er helemaal van af’, dan zou niemand zeuren.

En de een staat er dagelijks met zijn of haar neus boven. En de ander, zoals ik bv, ontspringt de dans door in volledige ontkenning te kunnen leven. Mijn huisgenoten gaan allemaal nog gewoon naar hun school en werk en mijn kantoor was toch al in huis. En we hebben allemaal nog werk zat.

Ik probeer verstandige keuzes te maken. Door een paar mensen wel te zien en andere mensen vooral te ontzien. En door niet te ingewikkeld te doen als dingen even anders lopen. Me niet schuldig te voelen als een afspraak met klanten niet door kan gaan, omdat ik kinderen in huis heb.

Ik probeer extra lol te hebben van dingen die (nog) wel kunnen. Sporten. Wandelen met vriendinnen. Diffusertje aan. Lekker series bingen. Lekker eten. Er zijn genoeg dingen te verzinnen die wél leuk zijn.

Nieuws kijk ik zo min mogelijk. Het nieuws is momenteel toch haast alleen corona-gerelateerde ellende. Cijfers lopen op. Niemand weet wat te doen. We polariseren (club wel St Maarten of geen St Maarten bv).

Mijn ervaring is dat kids flexibel zijn. Je hoeft ze niets te ontzeggen, als je gewoon vraagt wat ze zelf denken wat verstandig is.
‘Is snoep nou echt zo belangrijk?’ zei Noor na een kort familieberaad. Jongens, wat vinden we van StMaarten? Pippa vond het nog wel de moeite waard om binnen met haar lampion langs de deuren te gaan. Kortom, of ik me even in de trapkast of de waskamer wil verstoppen met een zak KitKats.

Met een virus wat 72 uur schijnt te kunnen survivallen op plastic zou ik er ook maar even zes keer over nadenken om kinderen in een bak op anderhalve meter van je voordeur te laten graaien. Ik zeg niet dat je het wel of niet moet doen. Ik ben geen viroloog.

Arme pubers moeten wel een feestje kunnen hebben. In het bejaardenhuis zijn 50 van de 90 mensen besmet. 3 Doden. Defensie moet bijspringen.

Ik maak ook fouten. Ik twijfel enorm aan het nut van mondkapjes (maar gebruik ze zeker wel, solidariteit naar het winkelpersoneel). Ik hou me niet aan álle regels. Als ik met meer mensen in huis ben is anderhalve meter kansloos. En sommige dagen vraag ik me ook af wat het nu allemaal voor nut heeft.

Tips to beat the blues

• kijk op mijn lijst met Netflix tips
• luister podcasts van raspositivisten
• geef jezelf niet teveel ruimte om te simpen
• trek de natuur in (er bestaat geen slecht weer, alleen slechte kleding)
• verdwaal op Spotify en vind nieuwe muziek
• organiseer je huishouden beter, zodat het je minder tijd kost als je weer meer naar buiten kan en mag
• kook de sterren van de hemel
• schaf Disney+ aan
• bestel een thuiskok
• speel bordspellen
• begin een bedrijf (verveel je je nooit 😉 )
• ga sporten
• ga naar kapper, schoonheidsspecialist, nagelsalon etc

Heb jij nog tips voor mij? Of kan ik iets voor je oplossen?

Waarom schreef ik dit? Gewoon, ik beleef weinig en ik wil je laten weten dat het best normaal is om bij tijd en wijle even een BLEGHHH gevoel te hebben. It’s ok. Echt.

Deze week gepubliceerd

• Netflix update
• met kinderen naar Alkmaar

Herfstvakantie… die was natuurlijk, 2020, een beetje anders. Geen verandering van uitzicht, gewoon weer hetzelfde dorp. Doelen stellen voor de toekomst. En roeien met riemen die er helemaal niet zijn. Ondankbare honden. En ander gespuis.

Maandag

De uitslag van de laatste test (B12 shizzle) is binnen. Ik moet even bellen met de huisarts. Ze komt tot de conclusie dat ik ‘een bijzonder geval ben’. Toch nog iemand die me bijzonder vindt. Gniffel.

Dinsdag

Voordat ik ga paardrijden wacht ik de persco af. Scholen open. Win. Restaurants dicht. Kut. Sportscholen open. WinWIN! Ik ga.

Paardrijden. Vandaag op zure Baco. Om op te rijden een fijn paard. P zegt dat hij na de galop lekker doorloopt. Ik vind ook dat hij voor de galop lekker voorwaarts is. Na de galop is hij niet meer te stuiten. Oh wacht,… dat bedoelde P.

Woensdag

Sporten. Voor het eerst sinds ik ziek was. Het valt niet mee moet ik zeggen. Ik zie sterretjes en het zweet breekt me uit (je zou zeggen dat dat vrij normaal is als je sport, maar ik ben niet zo’n sweatty Betty).

Koffie.

Snel douchen thuis. En dan op weg naar restaurant Buiten voor mijn Social Deal. Midgetgolf, pannenkoek en ijs. Leek me wel iets. Midgetgolf is leuk. Even lekker buiten tussen de blaadjes, eikels, rozenbottels en vogeltjes.

De pannenkoek echter,… is een heel ander verhaal.

Een uur hebben we gewacht, galgje op een servetje spelend, vooraleer ik mij tot de serveerster wendde. Ik had namelijk al gedetecteerd dat ze het vrij druk had.
‘Niet om het een of ander, ik heb zo een afspraak, kun je mij vertellen hoe lang het plusminus nog duurt voor wij onze pannenkoeken krijgen?’
‘Wilt u ze nu al hebben dan?’
Ik, koningin van het geduld, zeg dat we toch al zeker al een half uur zitten wachten (terug rekenend bleek het iets langer te zijn).

Donderdag

Werken voor zover het gaat met twee kids in huis. Vandaag echt heel aardig moet ik zeggen. Eten. Sporten met A. We sporten samen in de loft van Common Heroes, maar daarnaast zit nog de grote sportschool waar je dan automatisch lid van bent (in mijn geval ben ik daar al honderd jaar lid ofzo).
Het is wat onwennig. Geen trainer die tegen je zegt wat je moet doen. Gelukkig heeft A een aardig idee van hoe dat moet. We hebben ondertussen een goed gesprek. Over handdoekjes enzo. Gniffel.

Vrijdag

Sporten. Trainer C heeft kennelijk enorm hoge verwachtingen van ons.
500 meter roeien óf skiën. De ander doet jumps. Dan 300 meter. Dan 150 meter.
Dus. Doe je dat. Einde lesje. Denk je, fijn. Zegt zo’n jongen: en dan nu nog zo’n rondje op het andere apparaat. Mag je wel een wall sit doen ipv een jumps. Je wilt hem op zijn bek slaan. Laat ik eerlijk zijn. Maar je doet het niet. Uit een soort fatsoen.
Ik ben een beetje misselijk denk ik.

Koffie. Gesprekje met S over mijn persoonlijk verzonnen 6 weken keihard sporten. Ik moet door een plateau heen. Niet in de laatste plaats omdat ik zo niet kan paardrijden op een Fries op de Veluwe, maar dat is een ander verhaal.

Anyhoe. Daarna volgt een rondje zwembad, schaatsen zoeken, troep opruimen.

‘s Avonds eten we heerlijk bij vrienden R&E. Iets over een keukeninterventie.

Zaterdag

Sporten. Bijna zonder pauzes. Daarna koffie. En nog een. En champagne. Bedankt A. We weten niet precies waarop we proosten. Ik weet wel een paar dingen. Ruinart, ruïne, geruïneerd. Gniffel.

Auto door de carwash.

Alle retouren regelen van alles wat deze week is binnen gekomen.
Typische zaterdag.

‘s Avonds wordt er gekookt voor L & M. Flammküche met zalm, kip tikka, brownies van de Browniehemel.

Zondag

Sunday, funday. Ik bereid me voor op een week vol sporten, met wat extra afspraken wordt het een uitdaging. Maar eentje die ik heel graag aan ga.

Deze week gepubliceerd

• Barcelona met kinderen
• 10x Hasselt met kinderen

Deze week op de agenda

• sporten, sporten en sporten
• etentje met de roeivereniging
• avondje Refresh
• nagels bij Cha