Ik heb jullie al bijna een maand niets laten horen! De tijd vliegt en ik wil teveel. Dat is wel de conclusie na ook een paar dagen ziek te zijn geweest… En alweer een paar weken verder inmiddels.

Er zijn zoveel silver linings, dat ik geen idee heb waar ik moet beginnen. Waar heb ik jullie alleen gelaten? De F1 een paar weken terug.

De eerste vakantieweek waarbij ik de kids een week moet missen, daar was ik…

Shoppen

Ergens in die week haal ik Pippa op om lekker te gaan shoppen. In een winkel! Zonder afspraak! Het voelt als driedubbel feest. We vinden zoveel leuke dingen! Ze ziet er geweldig uit in al haar nieuw outfitjes. Geweldig gelukkig met een echte flared broek.

Spoorbaan

In het winkelcentrum in het dorp is op een verborgen verdieping een modelspoorbaan. We lopen er langs, Pippa ziet het en merkt op dat het open is. ‘Mogen we even kijken?’
Zeker… ik heb de tijd. We wandelen de roltrap op en lopen naar binnen.
‘Góedemiddag!’
Uit welke hoek komt deze pensionado? Woont hij hier? Onder een van de maquette’s? Een man met enorme sandalen stapt op ons af.
‘Zoiets hebben jullie nog nóóit gezien!’
Nou meneer… deze kinderen zijn anders enorm bereist. Ze zijn in Colmar geweest hè.. daar staat ook heus een leuke baan. Maar goed. Ik hou mijn mond.
We willen gewoon even zelf kijken. Maar nee. Deze meneer moet kennelijk al zijn kennis spuien. Nu!
‘Ja, en in het najaar, dan laden we dit hele deel in en dan gaan we naar de bladieblahdiemesse in Dortmund!’
Hij laat deze expeditie klinken alsof hij met een Olympisch dressuurpaard naar Sydney gaat reizen. Dortmund, met een doos treintjes. Ga toch heen.
Hij verbetert me constant. Deze meneer zit in mijn irritatiezone. Als er iemand hier alles verbetert, dan ben ik het wel…
Als we alles gehad hebben, inclusief een sneer naar mij als drukke moeder die geeneens tijd neemt om met haar kinderen uren naar een modelspoorbaan te gaan kijken, moeten we nog een ‘leuke foto maken’.
Op de muur staat en enorme foto van een trein. Nu is het echt leuk (hij gniffelt, want dit idee is echt vernieuwend en briljant) als de kinderen… drumroll en nu komt het!… de trein gaan tegenhouden.
Ik wil hier zo snel mogelijk vanaf zijn en doe halfslachtig een poging dit enige tafereel vast te leggen en hier zo spoedig mogelijk te vertrekken.
‘Nee, je hebt hem niet goed!’
Dat weet ik, idioot, maar ik ga deze foto ook binnen een paar minuten verwijderen. Dus I don’t really give a shit.
Ok, omdat jullie het vragen, hier echt een waanzinnig toffe foto! Net echt toch, mensen? *zucht*

Borrel met vriendinnen

Het kan weer, het mag weer, dus we doen het. Borrellen met vriendinnen. Hapjes mee. Ik verzorg de wijn. We hebben een rete-gezellige avond, waarbij we tot diep in de nacht het leven doornemen. En ik prijs mezelf gelukkig…

Corona

De dag na de borrel heb ik keelpijn. Wellicht omdat ik tot diep in de nacht buiten het leven door heb genomen. Als ik ‘s avonds opeens de limonade niet meer proef gaan alle alarmbellen af. Ik voel me koortsig en beroerd. Het zal toch niet?
Ik vraag een test aan. Gelukkig kan ik redelijk snel terecht. Mijn eerste keer…
Er staat een vriendelijke jongen. Dat met die neus lijkt me verschrikkelijk, maar tot nu toe heeft iedereen dat deel overleefd. Toch? Wat niemand vertelt… is dat stokje wat in je strot geduwd wordt tot je een braakneiging krijgt. Kan ook zijn dat ik niet heb opgelet, want ik haak vaker af bij medische informatie.
Hel.
‘Misschien is het beter als u voortaan niet meer het teststokje vastgrijpt.’
‘Deed ik dat?’
Ja sorry,… het is ook maar een reflex. Fight or flight.

Songfestival

De dag van het songfestival heeft veel logistieke uitdagingen. Dansen, een podcast opnemen, vriendin van Noor ophalen, boodschappen doen.

Noor heeft vriendin L te slapen en het leek me beter om samen op de bank te gaan zitten dan om de hele avond te moeten zeggen dat ze toch echt nu moeten gaan slapen.
Verkeerd gedacht.
Na het hele songfestival (rete-gezellig met zulke meisjes) te hebben uitgezeten (muv de uitslag…) gaan ze alsnog zolang kletsen en giechelen tot ik moet vragen of ze nu toch echt even willen gaan slapen. Om zeven uur staat Pippa naast mijn bed. Mornin’. Desalniettemin, een heel gezellig weekend!

Sportschool

Vriendin S doet de deuren van haar sportschool open. Na maanden verbouwen, tanden bijten, hopen is het zover. Mark heeft besloten dat het mag. Het is zo waanzinnig mooi geworden. Ik krijg er weer helemaal zin van om aan de slag te gaan. Mag ook wel. De afgelopen maanden waren niet erg bevorderlijk voor de resultaten op de weegschaal. Ik wandel veel minder dan voorheen. En sport nog maar 1 á 2x per week ipv de 4 á 5 x die ik vorig jaar sportte. Reden te meer om daar even over na te gaan denken.

Ik wil te veel

Conclusie is ook dat ik teveel wil. Presteren in de sportschool. Werk. Kinderen goed opvoeden. Dit blog reanimeren post-Rona. Dat moet even uit kristalliseren de komende tijd. Working on it.
Maar dus ook de reden dat ik de laatste tijd zo laks ben in het bijhouden van de whereabouts. Er zitten simpelweg niet meer uren in een dag. En er is verder ook niets anders wat ik wil laten.

Hier heb ik extreem veel tijd doorgebracht de afgelopen weken… #lovemyoffice

Zomer!

Opeens was het vorige week zomer! In een kindloos weekend. Eerst ga ik op de fiets naar een lunch met champagne voor de b-day van lieve vriendin C.
Met haar vriendinnen bij iemand thuis. We hebben allemaal kinderen in dezelfde leeftijd en hebben het erg gezelig.

‘s Middags voeg ik me bij de vriendengroep die met handdoekjes bij het meer liggen. Vriend M heeft een koeltas mee met daarin echte glaze, ijs, citrusfruit, tonic & last but not least. Gin.
En daarmee help ik een week sporten om zeep.
Intens gelukkig fiets ik naar huis. Life’s good.

Tipje

Een klein tipje voor iedereen die met grote vrezen warme nachten tegemoet ziet (zoals ik…). Iemand tipte mij de DUUX Whisper. Een fan die echt geweldig is (as we speak staat hij op mijn werkplek gericht…). Hij is superstil, heeft de power om een grote ruimte te verkoelen, 26 windsnelheden en een timer (dus je kunt bv in je slaapkamer een paar uur koelen en dan vanzelf uit laten schakelen).
Voor de prijs hoef je het niet te laten.

Midi-mens

Noor begint zich te ontpoppen tot een stoer midi-mens. Het mini is er af. Ze maakt grote-mensen-beslissingen. De ene keer wat handiger dan de andere keer. The wonder years doen met rasse schreden hun intrede. De ene keer moet ik mijn hoofd breken over wel of niet zwemmen met hele vriendengroepen. Logeerpartijen. En vooral heel veel verschrikkelijk ingewikkelde logistieke constructies om dat ene doel te behalen. Ik herken dat wel van mezelf, dat scheelt.

Maar met die mooie weer is het wel fantastisch dat ze met bijna de hele klas lekker met zijn allen afspreken bij een meer en keihard lol maken. Weet je nog hoe dat was vroeger? Die vrijheid? Man… wat gun haar dat. Gieren van de lach met vriendinnen. De zorgeloosheid. Vlinders die nog niet vleugellam zijn door ervaring.

TROTS

Mini-mens

Pippa haar corona-erfenis is dat ze nu bijna 3 jaar op zwemles heeft gezeten. September 2018 begon ze. Als ze zelf de foto ziet heeft ze geen idee meer.
De laatste weken ging ze met het moed in haar schoenen heen.
‘Ik heb geen zín meer!’
Ik heb haar geprobeerd te motiveren om toch door te zetten, ook al was het soms lastig. Ze beet door. De gaatjes die ze had mogen laten schieten als ze haar diploma had, die zitten er allang in.
Lang wachtten we op sticker 5.
Toen sticker 5 binnen was, bleek dat door het inmiddels veranderde systeem, dat er ook een sticker 6 nodig was.

Ze knalde afgelopen vrijdag van geluk. Een afzwembriefje. Haar ogen spetterden duizenden lichtjes.

The constant gardeners

Mijn ouders… die blijven graven in mijn tuin. Inmiddels zijn ze op een pet cemetary gestuit. In de voortuin werden botten opgegraven. Ondertussen heeft de ontbossing gezorgd voor een fijne tuin met een recht tuinpad, een mooie plaats voor de bakken. En heel veel leven. Slakken, padden… ik vind er van alles.
Dank dank dank… om me te helpen bij iets waar ik zelf geen verstand van heb. Nul verstand.

Al met al…

Terug lezend en schrijven waren het al met al waren het mooie weken. Het afgelopen weekend had ik tijd voor een recap.

Langzamerhand gaat de bezem ook door Wandernan. Nu de cijfers weer omhoog gaan en de wereld langzaam van het slot… tijd voor nieuwe inspiratie. Ideetjes. Verbeteringen. Dus kom vooral langs voor inspiratie (en het liefst ook boekingen 😉 ).
Wat een ellende als ik de cijfers bekijk. De moed zakt me haast in de schoenen. Maar hey,…met heel veel liefde en aandacht, gaat ook deze baby weer groeien!

Inspiratie nodig?

• Sardinië
• Portugal

Heb jij vragen over een bestemming? Tips nodig voor jouw vakantie? Stuur mij gerust een mail!

Oh wat heb ik genoten van die eerste vakantieweek! Echt even helemaal los van mijn werk. En op vakantie… wat fijn! En hoe alleen voel ik me nu… Zaterdagavond echt ellendig.

De week voor de vakantie

Het is er een van heel hard werken. Mooie projecten worden afgerond, en voor nieuwe projecten woorden zaadjes geplant. Het is voor mij als ondernemer echt zo vét om te zien hoe iedereen mij als vanzelf weet te vinden. Ik geniet zo intens van mijn werk.

Woensdagmiddag is shopmiddag. Dan zorgen we altijd voor shopafspraken. Met Pippa ga ik naar de HEMA om wat spullen in te slaan voor haar kinderfeestje.

‘Wat voor schaar is dit mama?’

Oh, ik ben haar jas zo zat trouwens! Ze hadden dezelfde, dus feitelijk loopt Pippa al drie jaar in dezelfde winterjas. Is het niet eens tijd voor lente ofzo? Ik hoorde dat de asperges ook nog lekker in de grond blijven, vanwege het koude weer. Brrr.

Zaterdag is een logistieke puzzel. Ik moet Noor naar dansen brengen. Ik moet zelf een podcast opnemen. Ondertussen blijkt er een schroef in mijn band te zitten. Thank god kom ik daar nu achter en niet met een auto vol kinderen, of op de Afsluitdijk. Ik laat mijn band maken bij BOL Bandencentrum in Broek.
‘Neem hem maar weer mee hoor!’
Gratis!
Wie afgelopen weekend het nieuws heeft gevolgd zal snappen dat

Pippa heeft haar kinderfeestje en Noor moet naar een kinderfeestje. Uiteindelijk komt het allemaal goed. De podcast opnemen was leuk! Hoewel ik een paar dingen heb gezegd waarvan ik denk ‘HUH?’. Ik ben nu eenmaal beter in schrijven.
Als hij online staat, zal ik het laten weten.

Zondag pakken we de spulletjes in. Het is niet veel wat we mee moeten, maar toch is het even vreemd
‘Waar liggen de laarzen?’
‘Bij papa!’
P Daddy komt de laarzen brengen. Hoera.
‘Pap, ik wilde die laarzen met vlinders.’
Eh… nee. Het is goed zo.

De meiden verheugen zich echt op ‘de vakantie’. Ook al gaan we maar twee nachten weg, deze verwenden kinderen, die al verschrikkelijk veel gezien en gedaan hebben, vind het een echte vakantie. En ik ook. Vooral de hottub… daar zijn ze erg nieuwsgierig naar.

Maandag

Daar gaan we. Tank vol benzine. Tassen met spullen en dikke handdoeken. Regenlaarzen en bikini’s. Op naar Friesland. We zoeven de dijk over. Ik laat Noor voorin zitten en vraag haar kaart te lezen. Ik heb nl een ANWB route uitgeprint die ik graag wil rijden. Nu moet deze alleen wel achterstevoren. En dat lijdt tot verwarring. Geeft niets, foutjes maken mag.

Onze eerste stop is IJlst. Noor bedenkt zich dat ze tegenwoordig ook altijd een fototoestel bij zich heeft met haar telefoon. There’s a first! Pippa maakt vlogjes met haar plastic neptelefoon.

Het is heerlijk weer. Wat een gelukje!

Na IJlst doen we een rondje Heeg, Sanfurd en Oudega. In Oudega halen we een broodje en ijs. We eten het op, op een bankje. Iemand moet naar het toilet, maar dat kan nergens. Ja, bij de camping. Ik parkeer op de camping. Mensen kijken niet erg vriendelijk. Snel gaan we allemaal naar het toilet. Een meneer blijft express midden voor mijn auto lopen als ik de camping af wil rijden. Okay…

Niet veel later staan we voor de boerderij (ok, ok, eerlijkheid gebied mij te zeggen dat we eerst 2 andere locaties hebben bekeken die ook Smûk in de naam hebben… Smûk is Fries voor gezellig… kortom smûk, gezelligheid, hygge of lagom, het komt allemaal op hetzelfde neer. Knussigheid.

Knus is het huisje van Crista ons laat zien zeker. Wat een prachtige plek! We staan zeker een uur te roepen van ‘oh!’ en ‘ah!’ bij elk detail dat we ontdekken.

We nemen iets lekkers op het terras buiten en daarna zijn Noor en Pippa weg. Spelen met de andere kinderen uit een van de Boerenbed tenten op het terrein. Ze skelteren en spelen tot ze moe zijn. Ik maak ondertussen een gezellig borrelplankje met stokbrood en dipjes, een Liefmans voor mezelf en worstjes die Pippa heeft uitgezocht in de Jumbo in Heerenveen. Ondertussen stook ik ook de hottub op.

In mijn bikini met winterjas erover en UGG’s aan ik foto’s van de meisjes.

Het water is heerlijk… We dobberen een uurtje.
Daarna onder de regendouche al het laatste stof uit de haren en dan nog een lekker warm soepje. Het duurt niet lang voor ze slapen na deze topdag.

Dinsdag

Koningsdag 2021. We krijgen er weinig van mee. Een moeder bij een van de tenten heeft oranjekoek. En een ander heeft alles versierd. Daar houdt het op. Prima. De meiden spelen de hele dag en komen alleen langs voor ‘iets lekkers’ of een rondleiding door het huisje. Dan moeten kinderen uit de tent even zien hoe het bij ons binnen is.

Het is een excellent marketing team.

‘s Middags wandelen we over het dijkje naar Echtenerbrug. En daarna bestel ik wat heerlijke burgers en zoete aardappelfriet bij Fem Heegsma. Deze blonde Friezin komt aan het huisje leveren. Het is verrukkelijk!

Ik lees bijna een heel boek uit vandaag. Wat is het toch lekker, verandering van uitzicht.

Woensdag

We zijn het er over eens. Hier willen we nog niet weg. Crista neemt me nog mee op tour over het hele terrein. Het is zo leuk om iemand gepassioneerd te horen vertellen over haar bedrijf (en die van haar man Gert). Later deze week zal ik een volledige post publiceren over Smûk huske!

Als alles in de auto zit, vervolgen we de omgekeerde ANBW route. We rijden door Terherne en Akkrum. Daar halen we een ijsje bij Boere-iis, waar we eerder eens een blogpost over hebben geschreven.

‘s Middags gaan we op bezoek bij Shere van het blog Shere y Paul in Harlingen.

En ik heb de meiden Mekkie D belooft. Dus we eindigen met een vega burger in de auto langs de A7.

Als we weer over de dijk zoeven en ik de ‘crew’ bedank voor deze gezellige reis zeggen ze ‘ik vond het ook top!’
Stilte.
‘Maar jammer dat papa niet mee was.’

Ik slik hem even weg. Want het voelt voor mij natuurlijk als een soort tekortkoming. En ik weet ook dat ik dit toch nooit goed zal kunnen maken.

Dus tandjes op elkaar en focus op wat mooi was. En dat was een hoop.

Donderdag

Vandaag gaat Noor een half uurtje op rijles. Opeens wil ze namelijk paardrijden. Ze heeft besloten dat honden op manages dan wel eng zijn, maar dat die het paardrijgeluk niet in de weg mogen staan.
Het liefst zet ze haar cap al op zodra ze de stal in loopt. Ik moet denken aan A, die vroeger met haar cap op in de auto op de manege aan kwam…
Ik mag deze keer nog kijken. Juf R. legt alles geduldig uit. Ik zie haar glunderen. En in gedachten zie ikbriefjes van vijftig weg vliegen. Maar ja… Ik snáp het. Ik snap dat meisjes willen paardrijden. En ik vind het nog steeds een groot voorrecht om het zelf ook te kunnen.

Vrijdag

‘s Morgens even lekker sporten. Alle kinderen zijn mee, ze kennen elkaar inmiddels, dus we kunnen nog enigzins rustig koffie drinken.
Vervolgens doen we een carwashje. Altijd feest… heerlijk om met een schone waggie rond te rijden.

Zaterdag

Ik breng Noor naar dansen en daarna naar P. Hij heeft de lunch klaar. Daarna drink ik nog wat koffie bij schoonzus N. Gezelligheid!

Thuisgekomen voel ik mij plotseling, ik zag het niet aankomen, alleen. Maar dan ook echt ellendig alleen. Een week geen kinderen om me heen. Geen grapjes. Geen knuffels in het grote bed. Ik probeer mezelf te vermannen, maar het lukt me maar matig. Toen ik weg ging had Noor ook dikke tranen. Maar ik weet dat dat over gaat als ik weg ben. Want ze denkt er later niet meer over om me even te app’en.

De leegte om me heen is oorverdovend. Poe. Hoe doen andere moeders dit? Kijk, als het lekker gaat wil ik dat ook delen. Maar dit soort momenten zijn er dus ook. Dat het klote en eenzaam voelt. Ik ga dan ook niet per se direct mensen opzoeken. Ik kan op zich heel goed alleen zijn. Maar er is een verschil tussen eenzaam en alleen. Het is geen pity party.

Ik bestel een nieuwe telefoon. En 4 Burga hoesjes (want 2 + 2 gratis…). En toch ook maar een rose gouden snoerloze lader. Tja, dat krijg je ervan. Nee, grapje. Voor iemand die haar telefoon zoveel gebruikt, mag het. Echt.

Zondag

Vandaag maak ik een lijst met alles wat ik wil dat er aan het einde van de week aan mijn blog gedaan is. En dat is veel. De inspiratie borrelt weer. En er zijn nog stukken om te schrijven. Stukken te verwijderen. En ook te publiceren.

‘s Middags schuif ik weer aan voor de F1.

Deze week op de agenda

• werken aan Wandernan
• Moederdag
• gepubliceerd: Antwerpen met kinderen

Zo! Bedankt allemaal voor het lezen en de reactie’s vorige week. Zeker heel veel zin om naar mijn vakantiebestemming te gaan. We gaan voor 2 nachten naar Friesland. Daar wacht Smûk huske op nieuwe avonturen.

Maandag

Pippa heeft een shirt aan met een peaceteken en een duif. Ze kijkt eens naar zichzelf.
‘Nou, ik ben verboden voor duiven vandaag…’
Hahahaha. Ik lig in een deuk.
‘s Avonds kunnen we eindelijk weer een rondje door de polder. Moeder M. en ik. We verbazen ons samen over de dingen (haha,… M., laat ik het op dingen houden) om ons heen. We concluderen dat het ook bijna saai dreigt te worden. Bijna. Oh maar dat mag nooit gebeuren!

Als je niet kunt luisteren naar Dropkick…

I wanna be a rebel

I wanna break some bones

Maybe they’ll be yours

They might be my own

I wanna be a rebel

I can’t get enough

I wanna be a rebel

I wanna smash shit up

Tuurlijk, we gaan nog steeds voor het hoogst haalbare.

Dinsdag

Ik werk me drie slagen in de rondte. En nog een beetje. En ik maak meters. Zoveel leuks liggen.

‘s Avonds kijk ik weer ‘Lang Leve de Liefde’. Ik zie hoe kraandrijver x en x uit Urk samen 24 uur doorbrengen. Eerst maakt ze hem gek. Dan vraagt ze hoe hij er in staat. Hij maakt haar complimenten. En dan zegt ze ‘sorry, ik niet, vond er niets aan.’

Niet lief. Maar ja. Het is 24 uur. Dan is het nog te behappen.

Fashionista heeft geen metroman nodig. Maar een échte vent. Het eerste wat ze doen zodra hij binnenkomt, is vragen of hij wat kleding uit wil kiezen zodat ze een modeshow kunnen lopen. WTF.
Heerlijk.

Woensdag

Overleg met de eindredactie van Wandernan. London baby! Thnx sweetey.

Buurvrouw M. komt langs met zonnebloemen.

Balletmiddag is altijd de leukste middag. Eerst even met de ene dame een broek en vette gympen uitzoeken. Daarna met Pippa naar de Douglas. Ze is erg lief en staat rustig te wachten terwijl de mevrouw wat foundation uitzoekt met mij (is nogal een gehannes op 1,5 meter afstand by the way). Pippa krijgt bij de kassa van alles aan monsters mee. Parfum, een mini-borstel-sleutelhanger. Ze is er gelukkig mee. Als ze ook nog allemaal moestuintjes bij elkaar scharrelt door nür een beetje lief te zijn, is haar middag helemaal goed.

Zo trots op mijn schatjes.

Donderdag

Work, work, workerbee….
Om half vijf worden er wat kasten geleverd. Een bureau voor Pippa en een kast voor Noor. Het liefst wil ik dat in elkaar zetten voor de meiden thuis zijn. Ze wachten er al zo lang op. Blij dat ik nog een opwarmmaaltijd had. Pfew.
Om acht uur is het voor elkaar. Met nog een beetje hulp van daddy. Het wordt wat in ons huis.

‘s Avonds komt E voor een bakkie. Gezelligheid.

Vrijdag

Vanaf vandaag zijn de meiden drie dagen weg. Dus ik werk en werk en werk. Tot G me een rondje naar buiten komt gooien. Whoei, even een rondje dijk. Lekker.

Zaterdag

Werk, werk… volgende week vakantie, en dan moeten er (in elk geval in mijn hoofd) dingen afgerond worden. 41 uur deze week, het wordt al eens wat. Waar zal ik volgend jaar of medio 2024 eens naartoe op vakantie gaan?

Om vier uur heb ik een private shopping afspraak. Dus om 15u gaat mijn computer dicht. Zo. Weekend. Dik verdiend lijkt me.

Ook het biertje, wat ik een paar uur later met mijn nieuwe flamingo kroonkurkopener open maak is verdiend. Hij breekt zijn poot die fucker… Ik moet er een beetje om gniffelen. Plusminus een kwartier later heb ik mijn bier opengebroken. Zo. Weekend.
Ik drink overigens niet vaak bier, maar een fruitbier op zijn tijd vind ik wel lekker. En Corona ook.

Zondag

Ik slaap uit. Worstel het ouderschapsplan voor de laatste keer door. Nog drie open eindjes… Verder alles voor elkaar.

Mensen vragen overigens vrij vaak of het nu gaat. Ik ben echt gewend aan mijn huis. Het is een fijn en zonnig huis. Toen ik zaterdagmiddag eens om me heen keek. Naar al mijn bloemen en planten, alles lekker opgeruimd, was ik even intens gelukkig.

‘s Middags ga ik even F1 kijken bij vrienden. Vriend H heeft vier schermen klaar staan. 1 Voor beeld en Olav (smetje hou je…), 1 met vier boordcamera’s, 1 met trackinfo, 1 met tijden.
Puberzoon zit klaar met zijn Red Bull outfit aan.

Ik ga lekker zitten met mijn koffie. Er wordt eens voorzichtig geïnformeerd ‘hoe fanatiek ben je?’.
‘Bedoel je nu of ik straks mijn bek zal houden?’

Kuch…
Erm…
‘Ja dat bedoelen we,’ zegt puberzoon.

No worries.

Ik ben overigens niet per se een fanatieke F1 kijker. Ik heb het jarenlang vermeden. Zeg maar ten tijde dat papa Verstappen in de grindbak lag en Schumacher echt alles won. Maar het geluid van de motoren heeft nog altijd iets nostalgisch voor me. We gingen vroeger vaak naar Zandvoort (toen je daar nog gemakkelijk en voor een normaal tarief kon komen). Picknickkleedje… gras… pakjes Tjolk en auto- of motorraces kijken.

We eten zalm uit de oven en laten pepperoni uit. Heerlijk. Bedankt lieve vriendjes!