Oh wat heb ik genoten van die eerste vakantieweek! Echt even helemaal los van mijn werk. En op vakantie… wat fijn! En hoe alleen voel ik me nu… Zaterdagavond echt ellendig.

De week voor de vakantie

Het is er een van heel hard werken. Mooie projecten worden afgerond, en voor nieuwe projecten woorden zaadjes geplant. Het is voor mij als ondernemer echt zo vét om te zien hoe iedereen mij als vanzelf weet te vinden. Ik geniet zo intens van mijn werk.

Woensdagmiddag is shopmiddag. Dan zorgen we altijd voor shopafspraken. Met Pippa ga ik naar de HEMA om wat spullen in te slaan voor haar kinderfeestje.

‘Wat voor schaar is dit mama?’

Oh, ik ben haar jas zo zat trouwens! Ze hadden dezelfde, dus feitelijk loopt Pippa al drie jaar in dezelfde winterjas. Is het niet eens tijd voor lente ofzo? Ik hoorde dat de asperges ook nog lekker in de grond blijven, vanwege het koude weer. Brrr.

Zaterdag is een logistieke puzzel. Ik moet Noor naar dansen brengen. Ik moet zelf een podcast opnemen. Ondertussen blijkt er een schroef in mijn band te zitten. Thank god kom ik daar nu achter en niet met een auto vol kinderen, of op de Afsluitdijk. Ik laat mijn band maken bij BOL Bandencentrum in Broek.
‘Neem hem maar weer mee hoor!’
Gratis!
Wie afgelopen weekend het nieuws heeft gevolgd zal snappen dat

Pippa heeft haar kinderfeestje en Noor moet naar een kinderfeestje. Uiteindelijk komt het allemaal goed. De podcast opnemen was leuk! Hoewel ik een paar dingen heb gezegd waarvan ik denk ‘HUH?’. Ik ben nu eenmaal beter in schrijven.
Als hij online staat, zal ik het laten weten.

Zondag pakken we de spulletjes in. Het is niet veel wat we mee moeten, maar toch is het even vreemd
‘Waar liggen de laarzen?’
‘Bij papa!’
P Daddy komt de laarzen brengen. Hoera.
‘Pap, ik wilde die laarzen met vlinders.’
Eh… nee. Het is goed zo.

De meiden verheugen zich echt op ‘de vakantie’. Ook al gaan we maar twee nachten weg, deze verwenden kinderen, die al verschrikkelijk veel gezien en gedaan hebben, vind het een echte vakantie. En ik ook. Vooral de hottub… daar zijn ze erg nieuwsgierig naar.

Maandag

Daar gaan we. Tank vol benzine. Tassen met spullen en dikke handdoeken. Regenlaarzen en bikini’s. Op naar Friesland. We zoeven de dijk over. Ik laat Noor voorin zitten en vraag haar kaart te lezen. Ik heb nl een ANWB route uitgeprint die ik graag wil rijden. Nu moet deze alleen wel achterstevoren. En dat lijdt tot verwarring. Geeft niets, foutjes maken mag.

Onze eerste stop is IJlst. Noor bedenkt zich dat ze tegenwoordig ook altijd een fototoestel bij zich heeft met haar telefoon. There’s a first! Pippa maakt vlogjes met haar plastic neptelefoon.

Het is heerlijk weer. Wat een gelukje!

Na IJlst doen we een rondje Heeg, Sanfurd en Oudega. In Oudega halen we een broodje en ijs. We eten het op, op een bankje. Iemand moet naar het toilet, maar dat kan nergens. Ja, bij de camping. Ik parkeer op de camping. Mensen kijken niet erg vriendelijk. Snel gaan we allemaal naar het toilet. Een meneer blijft express midden voor mijn auto lopen als ik de camping af wil rijden. Okay…

Niet veel later staan we voor de boerderij (ok, ok, eerlijkheid gebied mij te zeggen dat we eerst 2 andere locaties hebben bekeken die ook Smûk in de naam hebben… Smûk is Fries voor gezellig… kortom smûk, gezelligheid, hygge of lagom, het komt allemaal op hetzelfde neer. Knussigheid.

Knus is het huisje van Crista ons laat zien zeker. Wat een prachtige plek! We staan zeker een uur te roepen van ‘oh!’ en ‘ah!’ bij elk detail dat we ontdekken.

We nemen iets lekkers op het terras buiten en daarna zijn Noor en Pippa weg. Spelen met de andere kinderen uit een van de Boerenbed tenten op het terrein. Ze skelteren en spelen tot ze moe zijn. Ik maak ondertussen een gezellig borrelplankje met stokbrood en dipjes, een Liefmans voor mezelf en worstjes die Pippa heeft uitgezocht in de Jumbo in Heerenveen. Ondertussen stook ik ook de hottub op.

In mijn bikini met winterjas erover en UGG’s aan ik foto’s van de meisjes.

Het water is heerlijk… We dobberen een uurtje.
Daarna onder de regendouche al het laatste stof uit de haren en dan nog een lekker warm soepje. Het duurt niet lang voor ze slapen na deze topdag.

Dinsdag

Koningsdag 2021. We krijgen er weinig van mee. Een moeder bij een van de tenten heeft oranjekoek. En een ander heeft alles versierd. Daar houdt het op. Prima. De meiden spelen de hele dag en komen alleen langs voor ‘iets lekkers’ of een rondleiding door het huisje. Dan moeten kinderen uit de tent even zien hoe het bij ons binnen is.

Het is een excellent marketing team.

‘s Middags wandelen we over het dijkje naar Echtenerbrug. En daarna bestel ik wat heerlijke burgers en zoete aardappelfriet bij Fem Heegsma. Deze blonde Friezin komt aan het huisje leveren. Het is verrukkelijk!

Ik lees bijna een heel boek uit vandaag. Wat is het toch lekker, verandering van uitzicht.

Woensdag

We zijn het er over eens. Hier willen we nog niet weg. Crista neemt me nog mee op tour over het hele terrein. Het is zo leuk om iemand gepassioneerd te horen vertellen over haar bedrijf (en die van haar man Gert). Later deze week zal ik een volledige post publiceren over Smûk huske!

Als alles in de auto zit, vervolgen we de omgekeerde ANBW route. We rijden door Terherne en Akkrum. Daar halen we een ijsje bij Boere-iis, waar we eerder eens een blogpost over hebben geschreven.

‘s Middags gaan we op bezoek bij Shere van het blog Shere y Paul in Harlingen.

En ik heb de meiden Mekkie D belooft. Dus we eindigen met een vega burger in de auto langs de A7.

Als we weer over de dijk zoeven en ik de ‘crew’ bedank voor deze gezellige reis zeggen ze ‘ik vond het ook top!’
Stilte.
‘Maar jammer dat papa niet mee was.’

Ik slik hem even weg. Want het voelt voor mij natuurlijk als een soort tekortkoming. En ik weet ook dat ik dit toch nooit goed zal kunnen maken.

Dus tandjes op elkaar en focus op wat mooi was. En dat was een hoop.

Donderdag

Vandaag gaat Noor een half uurtje op rijles. Opeens wil ze namelijk paardrijden. Ze heeft besloten dat honden op manages dan wel eng zijn, maar dat die het paardrijgeluk niet in de weg mogen staan.
Het liefst zet ze haar cap al op zodra ze de stal in loopt. Ik moet denken aan A, die vroeger met haar cap op in de auto op de manege aan kwam…
Ik mag deze keer nog kijken. Juf R. legt alles geduldig uit. Ik zie haar glunderen. En in gedachten zie ikbriefjes van vijftig weg vliegen. Maar ja… Ik snáp het. Ik snap dat meisjes willen paardrijden. En ik vind het nog steeds een groot voorrecht om het zelf ook te kunnen.

Vrijdag

‘s Morgens even lekker sporten. Alle kinderen zijn mee, ze kennen elkaar inmiddels, dus we kunnen nog enigzins rustig koffie drinken.
Vervolgens doen we een carwashje. Altijd feest… heerlijk om met een schone waggie rond te rijden.

Zaterdag

Ik breng Noor naar dansen en daarna naar P. Hij heeft de lunch klaar. Daarna drink ik nog wat koffie bij schoonzus N. Gezelligheid!

Thuisgekomen voel ik mij plotseling, ik zag het niet aankomen, alleen. Maar dan ook echt ellendig alleen. Een week geen kinderen om me heen. Geen grapjes. Geen knuffels in het grote bed. Ik probeer mezelf te vermannen, maar het lukt me maar matig. Toen ik weg ging had Noor ook dikke tranen. Maar ik weet dat dat over gaat als ik weg ben. Want ze denkt er later niet meer over om me even te app’en.

De leegte om me heen is oorverdovend. Poe. Hoe doen andere moeders dit? Kijk, als het lekker gaat wil ik dat ook delen. Maar dit soort momenten zijn er dus ook. Dat het klote en eenzaam voelt. Ik ga dan ook niet per se direct mensen opzoeken. Ik kan op zich heel goed alleen zijn. Maar er is een verschil tussen eenzaam en alleen. Het is geen pity party.

Ik bestel een nieuwe telefoon. En 4 Burga hoesjes (want 2 + 2 gratis…). En toch ook maar een rose gouden snoerloze lader. Tja, dat krijg je ervan. Nee, grapje. Voor iemand die haar telefoon zoveel gebruikt, mag het. Echt.

Zondag

Vandaag maak ik een lijst met alles wat ik wil dat er aan het einde van de week aan mijn blog gedaan is. En dat is veel. De inspiratie borrelt weer. En er zijn nog stukken om te schrijven. Stukken te verwijderen. En ook te publiceren.

‘s Middags schuif ik weer aan voor de F1.

Deze week op de agenda

• werken aan Wandernan
• Moederdag
• gepubliceerd: Antwerpen met kinderen

Zo! Bedankt allemaal voor het lezen en de reactie’s vorige week. Zeker heel veel zin om naar mijn vakantiebestemming te gaan. We gaan voor 2 nachten naar Friesland. Daar wacht Smûk huske op nieuwe avonturen.

Maandag

Pippa heeft een shirt aan met een peaceteken en een duif. Ze kijkt eens naar zichzelf.
‘Nou, ik ben verboden voor duiven vandaag…’
Hahahaha. Ik lig in een deuk.
‘s Avonds kunnen we eindelijk weer een rondje door de polder. Moeder M. en ik. We verbazen ons samen over de dingen (haha,… M., laat ik het op dingen houden) om ons heen. We concluderen dat het ook bijna saai dreigt te worden. Bijna. Oh maar dat mag nooit gebeuren!

Als je niet kunt luisteren naar Dropkick…

I wanna be a rebel

I wanna break some bones

Maybe they’ll be yours

They might be my own

I wanna be a rebel

I can’t get enough

I wanna be a rebel

I wanna smash shit up

Tuurlijk, we gaan nog steeds voor het hoogst haalbare.

Dinsdag

Ik werk me drie slagen in de rondte. En nog een beetje. En ik maak meters. Zoveel leuks liggen.

‘s Avonds kijk ik weer ‘Lang Leve de Liefde’. Ik zie hoe kraandrijver x en x uit Urk samen 24 uur doorbrengen. Eerst maakt ze hem gek. Dan vraagt ze hoe hij er in staat. Hij maakt haar complimenten. En dan zegt ze ‘sorry, ik niet, vond er niets aan.’

Niet lief. Maar ja. Het is 24 uur. Dan is het nog te behappen.

Fashionista heeft geen metroman nodig. Maar een échte vent. Het eerste wat ze doen zodra hij binnenkomt, is vragen of hij wat kleding uit wil kiezen zodat ze een modeshow kunnen lopen. WTF.
Heerlijk.

Woensdag

Overleg met de eindredactie van Wandernan. London baby! Thnx sweetey.

Buurvrouw M. komt langs met zonnebloemen.

Balletmiddag is altijd de leukste middag. Eerst even met de ene dame een broek en vette gympen uitzoeken. Daarna met Pippa naar de Douglas. Ze is erg lief en staat rustig te wachten terwijl de mevrouw wat foundation uitzoekt met mij (is nogal een gehannes op 1,5 meter afstand by the way). Pippa krijgt bij de kassa van alles aan monsters mee. Parfum, een mini-borstel-sleutelhanger. Ze is er gelukkig mee. Als ze ook nog allemaal moestuintjes bij elkaar scharrelt door nür een beetje lief te zijn, is haar middag helemaal goed.

Zo trots op mijn schatjes.

Donderdag

Work, work, workerbee….
Om half vijf worden er wat kasten geleverd. Een bureau voor Pippa en een kast voor Noor. Het liefst wil ik dat in elkaar zetten voor de meiden thuis zijn. Ze wachten er al zo lang op. Blij dat ik nog een opwarmmaaltijd had. Pfew.
Om acht uur is het voor elkaar. Met nog een beetje hulp van daddy. Het wordt wat in ons huis.

‘s Avonds komt E voor een bakkie. Gezelligheid.

Vrijdag

Vanaf vandaag zijn de meiden drie dagen weg. Dus ik werk en werk en werk. Tot G me een rondje naar buiten komt gooien. Whoei, even een rondje dijk. Lekker.

Zaterdag

Werk, werk… volgende week vakantie, en dan moeten er (in elk geval in mijn hoofd) dingen afgerond worden. 41 uur deze week, het wordt al eens wat. Waar zal ik volgend jaar of medio 2024 eens naartoe op vakantie gaan?

Om vier uur heb ik een private shopping afspraak. Dus om 15u gaat mijn computer dicht. Zo. Weekend. Dik verdiend lijkt me.

Ook het biertje, wat ik een paar uur later met mijn nieuwe flamingo kroonkurkopener open maak is verdiend. Hij breekt zijn poot die fucker… Ik moet er een beetje om gniffelen. Plusminus een kwartier later heb ik mijn bier opengebroken. Zo. Weekend.
Ik drink overigens niet vaak bier, maar een fruitbier op zijn tijd vind ik wel lekker. En Corona ook.

Zondag

Ik slaap uit. Worstel het ouderschapsplan voor de laatste keer door. Nog drie open eindjes… Verder alles voor elkaar.

Mensen vragen overigens vrij vaak of het nu gaat. Ik ben echt gewend aan mijn huis. Het is een fijn en zonnig huis. Toen ik zaterdagmiddag eens om me heen keek. Naar al mijn bloemen en planten, alles lekker opgeruimd, was ik even intens gelukkig.

‘s Middags ga ik even F1 kijken bij vrienden. Vriend H heeft vier schermen klaar staan. 1 Voor beeld en Olav (smetje hou je…), 1 met vier boordcamera’s, 1 met trackinfo, 1 met tijden.
Puberzoon zit klaar met zijn Red Bull outfit aan.

Ik ga lekker zitten met mijn koffie. Er wordt eens voorzichtig geïnformeerd ‘hoe fanatiek ben je?’.
‘Bedoel je nu of ik straks mijn bek zal houden?’

Kuch…
Erm…
‘Ja dat bedoelen we,’ zegt puberzoon.

No worries.

Ik ben overigens niet per se een fanatieke F1 kijker. Ik heb het jarenlang vermeden. Zeg maar ten tijde dat papa Verstappen in de grindbak lag en Schumacher echt alles won. Maar het geluid van de motoren heeft nog altijd iets nostalgisch voor me. We gingen vroeger vaak naar Zandvoort (toen je daar nog gemakkelijk en voor een normaal tarief kon komen). Picknickkleedje… gras… pakjes Tjolk en auto- of motorraces kijken.

We eten zalm uit de oven en laten pepperoni uit. Heerlijk. Bedankt lieve vriendjes!

Zo. Het is al weer drie weken geleden dat wij elkaar voor het laatst spraken. Time flies. Het is even heel erg hard aanpoten op het Wanderweb front. En in het weekend ontbreekt het mij daardoor wel eens aan zin om weer achter de computer te kruipen. Ik lees tegenwoordig soms weer eens. Boeken van papier. Of ik wandel met de kids.

Wat is er gebeurd in de tussentijd?

• mijn kies is tot twee keer toe open gemaakt om wat wortels op te vijlen
• ik ben 44 jaar geworden
• kreeg vriendinnen op de stoep (LIEF!)
• een tuinpad wat recht ligt en heel veel gesnoeide struiken
• vet veel lieve kado’s, kaarten, berichtjes
• voelde me gelukkig
• alleen (ik kan heel goed alleen zijn… )
• verdrietig (no comment)
• kotsmisselijk (no comment)
• euforisch (toen ik de kwartaalcijfers zag)
• rijk (als die twee liefjes in mijn bed duiken en zich lekker lomp om me heen vlechten)

Zit jij al op Tinder?

De meest gestelde vraag zo ongeveer de afgelopen maand. Dik 4 maanden na D-day is het iets waar ik persoonlijk ook nieuwsgierig naar zou zijn.
Ik vind het ook leuk en oprecht interssant om te horen wat andere mensen daar van vinden. Variërend van ‘tijd voor een reboundje Kooppie’ tot ‘je moet eerst tot rust komen’ en ‘je moet jezelf herpakken/hervinden/opnieuw uitvinden’.

Zelf heb ik niet het gevoel dat zoiets aan tijd gebonden is. There’s no wrong and right. Ik kan ‘s morgens wakker worden en denken dat het best leuk zou kunnen zijn, in potentie, om nieuwe mensen te ontmoeten. Ik voel meer behoefte aan gelijkgestemde manspersonen, dan om ergens aan te bouwen. Soms mis ik de mannen point of view op bepaalde zaken. Dat is ook de keerzijde van een scheiding in coronatijd. Na de scheiding zie je nog wel de vrouwen uit je vriendengroep, maar de mannen niet.

Tegenwoordig kijk ik wel eens met etenstijd, als ik alleen ben, van die bizar slechte datingprogramma’s. Als dat het huidige datinglandschap is…. dan heb ik er een hard hoofd in.

De afdruk van de vorige keer dat ik op mijn smoel ging zit nog als een verse schaafwond op mijn hoofd en het grind nog in de wond. Nein, danke. Zolang ik niet af en toe nog koortsig wakker wordt van dat grind lijkt het me heel lekker om me vooral solo te vermaken. Zolang laffe honden lachend en gewetenloos door de straat schuimen. Non, grazie.

Het leek mij leuker om een website te maken met allerlei funnels. Een soort online escape room. Met een leugendetector test. Misschien een warenkennis stukje er tussen (die nieuwe leukerd moet wel een menukaart kunnen lezen (en begrijpen)). En ook een soort algemene frisheidstest (oh de geur van kleding die constant in de droger wordt gemikt… wil je niet). En dan ook een ‘durf je het recht in haar gezicht te zeggen’-test. Voor mocht het toch anders lopen. Dat je niet zo karakterloos geghost wordt.
En mensen die zeggen ‘dat het op camping X toch echt heel leuk is’ moeten ook snel door wandelen. Kan ik niets mee. Tenzij camping X ergens in de Rockies is en hij het gewoon op zijn verlanglijst heeft staan. Zoals hierboven Tenzij het voor een week is en ik daarna mijn eigen rondreis kan maken. En nee, dat is niet arrogant. Ik vind het prima als jij, waarde lezer, kamperen wel het einde vindt, met jou 80% van de Nederlanders. Ik hou gewoon van een ander soort vakanties. Wil niet op 1 plek blijven. En vakanties zijn een onderdeel van mijn bestaan (enfin,.. iedereen ziet Wandernan volgend jaar met Sjaak en zijn 4 kinderen op camping de Heikneuter genieten en zoekt dit artikel er nog eens bij… ).
Wie er uit komt wordt direct doorgestuurd naar een online kalender waarbij diegene een date kan inplannen. Zodat ik niet vermoeid hoef te worden met het voortraject. Je moet technologie voor je gebruiken.
Grapje natuurlijk. Ik weet dat je nu denkt… kansloos. So be it. Zolang ik zelf maar niet kansloos wordt. Dat lijkt me een stuk erger.

Hervinden of herpakken. Weten wie ik ben. Ik ben dezelfde vrouw als die ik een half jaar of jaar terug was. Ik hou van dezelfde dingen en vlieg het leven op dezelfde manier aan. Ik hoef mezelf niet opnieuw uit te vinden. Wat dat betreft is dat 40+ wel echt lekker hoor…

Dus. Nee, geen Tinder. Geen Dating Planet, Happn (weet je dat ik ooit dacht dat dat een app was voor eet-dates…) of Lexa voor mij.

Zeg nunca, nunca, morgen kan ik opstaan en denken ‘het is lente’…. we gaan ervoor.

10-minuten gesprekjes

P en ik gaan (nog steeds…klop het af P!) goed door 1 deur. Dat is fijn. Kunnen we samen lekker trots zijn op onze twee lieve kindjes, die het ondanks alles toch echt heel lekker hebben gedaan op school. Ze werken hard, zijn social en lief en de resultaten zijn er ook naar. Ondanks corona en scheidingshizzle gaan ze lekker op school

En mijn blog…

Dit hele blog ligt natuurlijk nog steeds op zijn reet. Zolang er niet gereisd wordt zag ik het niet als prio om het te reanimeren. De afgelopen maanden was het haast in comatueuze toestand. Aan wat er nog wel op gelezen wordt merk je dat niemand er echt zin in heeft. Ik bedoel maar, als er op een reisblog een van de best gelezen artikelen is ‘wat zijn de beste Netflix series’ dan weet je het wel.

Maar… deze week kwam er iets leuks op mijn pad. Het werd mij haast in de schoot geworpen. Iets waar mijn reishart sneller van ging kloppen.

IK MAG OP BLOGTRIP!

En de dames gaan mee.

We gaan 2 nachten naar een prachtige B&B.

Daarmee komt, vind ik, ook de verplichting om weer hard te werken aan verse content, mooie plaatjes. Ook op Instagram. Ik heb een week vrij genomen van Wanderweb. We gaan avonturen ‘maken’. Verder bouwen aan waar ik zo veel van hou. Mijn blogbaby. Reizen. Ontdekken.