Na een heel rare week zit ik nu op mijn eerste vakantie-adres. Het is hier heerlijk rustig. En de meisjes hebben het geweldig hier. Onze tent heeft een speelhut. Een speelveld vol skelters, klimtoestellen, pony’s, geheime hutten en konijnen. Straks verse broodjes en de eitjes staan op het vuur.

Maandag

Ik heb zo verschrikkelijk veel werk wat ik moet afhandelen deze week. En ik mag zoveel leuke dingen nog doen! Ik heb er zin in. Ook zeker om alles af te tikken, af te sluiten en eens lekker te gaan genieten van onze vakantie.

Dinsdag

Samen met Pippa loop ik vaak langs de juwelier. ‘Mag ik gaatjes?’ vraagt ze dan heel vaak.
‘Ja hoor, wil je nu?’ vraag ik dan net zo vaak.
Ze kijkt dan een beetje verlegen, denkt eens na, en zegt dan ‘ehhh, nee.’
Ook vandaag vraagt ze het. Het mag. Ze denkt eens na en zegt: ‘Ja!’
‘Ok, dan gaan we het doen, voor je onwijs goede rapport.’
We gaan naar binnen, kiezen knopjes uit. De mevrouw tekent uiterst secuur een stip op haar oor. We keuren alledrie de plek. Ja, helemaal goed.
De eerste wordt geschoten. Pippa verrekt geen spier. Helemaal niets. De mevrouw vraagt of ik haar even iets wil laten zeggen. Ik praat met Pippa over school. Ook het tweede gat wordt geschoten. Nog steeds geen enkele reactie.
De mevrouw knijpt even in haar schoudertje. ‘Sorry dat ik je aanraak hoor, maar ik vind jou zó stoer!’
Ik vraag, als we terug lopen naar huis, of het niet zeer deed.
‘Ja hartstikke.’
Haha. Lekker dapper.

Woensdag

Oma heeft een herseninfarct gehad. Het gaat niet goed en het gaat ook niet beter worden. Oma is 95 jaar. Dement. Ze zullen haar in slaap houden.

Donderdag

Vanavond heb ik een zomeravondwandeling van wandelcoach Yvonne op het programma staan. Het is er een prachtige avond voor. En het brengt, zoals altijd, een scherp inzicht.

Vrijdag

Borrelen en eten met mijn sportmatties. We sporten nu zo’n driekwart jaar met elkaar en kunnen samen heerlijk klagen en zeiken, hebben hetzelfde gevoel voor humor. We eten heerlijk. Hoewel… ze proberen me alsnog sushi door de strot te duwen. Al sleep je me mee aan mijn haren naar Nobu in Londen. Dan nog niet.
Halverwege de avond lees ik eerst dat de bloemen geregeld zijn. En vervolgens dat mijn oma opa is gaan opzoeken.
S maakt limoncello cocktails. Kooppie gaat rondom gelukkig naar huis.

Zaterdag

Even langs de ouders. De situatie zorgt ervoor dat ik de coronaregels even aanpas.
Terug thuis heb ik ook voor Noor nog een verrassing voor haar rapport. Ze had laatst bij Lotus al een diffuser aangewezen die ze het allermooist vond. Ik heb Carolien geappt met een berichtje. Doe je hele shizzle voor die diffuser, want dat is een kadobon voor Noor. Hoef ik geen twee keer te zeggen. Enorme linten, glittersterren… Noor is onwijs blij en verrast.

Er worden nieuwe geurcombi’s uitgevonden… De kindjes slapen heerlijk.

Zondag

Noor en ik gaan nog even bij oma kijken. Pippa heeft er geen behoefte aan. Noor legt haar tekening bij oma’s hoofd. Ze vind het een beetje eng. ‘Net alsof ze zo weer haar ogen open kan doen,’ zegt ze later.

Daarna mag ik lekker naar de kapper, pakken we het laatste in…

Jippie! Morgen op vakantie.

Deze week gepubliceerd

• Slim inpakken: de hamamdoek

Deze week op de agenda

• Vakantie! Tot en met vrijdag op Farmcamps de Branderhorst
• ezeltjestocht
• lunchen bij Vaticano in Zutphen
• Vanaf vrijdag op Landal Mooi Zutendaal

De weken vlíegen weer voorbij, vinden jullie ook niet? Opeens is het bijna zomervakantie. En hebben we nog niet eens alles fine getuned. Tussendoor kwam er een mokerslag. BAF.

Maandag

Ik ben bezig met de site van een… mag ik dat al zeggen? …. laten we zeggen dat ze ook een blog heeft. Ik ben zo ontzettend enthousiast over het theme wat ze met veel zorg heeft uitgekozen en in heeft geïnvesteerd. Er zijn zoveel mogelijkheden!

Dinsdag

We gaan even op pad voor vaderdagkadootjes. En ik geef Pippa een skateboard. Die wil ze graag en ik vind het niet een kado waarmee je wacht tot na de zomer, wanneer ze jarig is. Ze houdt hem vast alsof het goud is.

Thuis gaat ze direct proberen. Ik hoor een grote klap. Er is bloed. En het skateboard wordt in de hoek gegooid.
Stom ding. Ik kan niet eens in 1x skateboarden…

Ik leg uit dat het best lastig is. Zoals fietsen, leren lezen en schaatsen. En dat we morgen gewoon weer gaan kijken op YouTube hoe je moet beginnen met leren skateboarden. Ze blijft mokken. Maar morgen zal ze weer verder gaan. Het kost me inmiddels wel twee leggings. Zeggen ze er niet bij…

Paardrijden gaat heerlijk… Ik geniet met een grote smile op mijn hoofd.

Woensdag

Voordat ik ga sporten bel ik even de huisarts om een afspraak te maken voor mijn B12 injectie.
De assistente zegt: ‘Wacht even.’
Ik wacht even en krijg de huisarts aan de telefoon. Hij legt uit dat er veel B12 problemen zijn in Noord-Holland. Waarom weet hij ook niet. En ik begrijp dat jij met een internist hebt gesproken?
‘Eh… nee.’
‘Weet jij zelf of je de intrinsieke factor mist?’
‘Dr G heeft gezegd van wel. Dat aan de hand van mijn waarde met stellige zekerheid was vast te stellen dat ik die mis.’
*zoekt waarde na*
‘Ja, dat is zeker laag. Nou moet je horen. We geven geen injecties meer. We gaan overstappen op pillen.’
Die pillen waarvan we vorig jaar hadden vastgesteld dat het niets uithaalt. De pillen die niet worden opgenomen. De pillen waarna ik alsnog na vijf dagen heb gesmeekt om een injectie? Die pillen? Gaat het razendsnel door mij heen.
‘Ja, maar … bla … wil me niet meer zo beroerd voelen… heb ook een bedrijf en twee kinderen… bla’
‘Ja… maar toch doen we het niet, we willen dit proberen.’
We. Volgens mij wil je dat ik het ga proberen.
‘Ja, dan ben ik dus een soort proefkonijn.’
De dokter doet van zucht.
Snap ik, ik ken de track record van B12 gekkies ook wel een beetje. Het is nogal hip om ‘het’ te hebben. En ik weet dat ik nu overkom als een dreinende junkie die haar kick nodig heeft.
Maar hallo… ik kan de klok er op gelijk zetten dat als ik niet mijn shotje krijg na drie weken, ik een aantal klachten vertoon.
Zoals daar zijn:
– duizeligheid
– kortademig
– afasie
– korter lontje
– mijn huid gaat er anders uit zien

En dat is dus na 1 week.
‘Kan daar niet van komen.’
Zegt doc.
Nu moet ik huilen. Ik snotter aan de telefoon. Want weet je… medische mensen hebben mij wel vaker voor het lapje gehouden. Dan zeiden ze bv. ‘nee hoor, je bent niet aan het bevallen!’
En dan vond ik mezelf een zeur en verbeet ik de pijn, totdat ik een paar uur later op een knop moest rammen, dokters met wapperende jassen en mijn bed door de hal moesten rennen op zoek naar een kraamkamer. Die er niet was natuurlijk. En dan kwam er wel echt een kindje.

Dus excuse me for being an beetje sceptisch.
Ik snotter dat ik beter op een later tijdstip terug kan bellen. Ondertussen zie ik mijn sportmatties achter de beul aan naar buiten huppelen.
Doc gaat nog even door. We gaan bloed prikken. (ka-tsjing).

De hele dag kan ik niet meer werken. Ik kan het niet naast me neerleggen, voel me er zo raar onder. Ik besluit dat ik eerst moet slapen en het morgen vast wat beter op een rijtje kan zetten.

Donderdag

Lekker knutselen aan mooie dingen voor klanten. Zoveel mensen om blij te maken!

De post over vakantiesprays wordt gepubliceerd.

Vrijdag

Ik sport enorm lekker. 100 meter roeien in 19 seconden. BAM! Ik vraag mezelf af of ik me nu echt wel zo beroerd voel. Sporten gaat namelijk nog steeds heel goed.

Had ik niet moeten denken.

Halverwege de dag ga ik me enorm klote voelen. Mijn tong voelt zwaar aan. Als ik praat voelt het af en toe alsof ik mezelf niet volg.

Zaterdag

Vandaag werk ik maar om het verlies van woensdag in te halen. Ik ben heel tevreden over het resultaat.

Hebben jullie dat ook, dat je door het vele thuis zitten je huis opeens met andere ogen gaat bekijken? Hier is er 10 jaar geleden, toen we er in trokken rigoureus verbouwd. Van boven tot onder door een schilder geverfd, prachtige vloeren op de 1e en 2e verdieping. De badkamer en de benedenverdieping zouden later wel komen. Er kwamen kinderen… en zo was er eigenlijk altijd wel wat om niet verder te gaan. De make-up kamer werd verbouwd tot een prinsessenkamer voor Noor. De babykamer werd later een blauwe oase met keuken voor Pippa. We wilden een nieuwe keuken en toen ging de badkamer stuk. Omdat we heel vaak weg zijn, valt het niet echt op… dat er inmiddels een en ander aan vervanging toe is. Ik heb vriendelijk die jaarlijks het muurtje in de woonkamer over schilderen, maar hier zit al tien jaar dezelfde beige op de muur. Bah.

Spontane bbq bij vrienden R & E. De oudste meiden springen in de sloot. Ik hoor mijn vader op de achtergrond. Dat je nooit zomaar een sloot in moet springen. Waterschoenen. Glas op de bodem… Tetanus…

Het gaat goed. En de bbq is lekker. De kinderen blijven doorgaan, maar bij mij gaat om half tien het licht uit.

Zondag

Vaderdag… de meiden hebben een spoor van kadootjes gemaakt. Ik heb ook enorm mijn best gedaan met ehhh…. spulletjes voor het geliefde gazon van P. Hij kan er uren mee in de weer zijn. Dus ik dacht, … ik haal even een gras-reanimatie set.
Alleen had ik me even niet bedacht dat dat dus mest is. En dat je dat lastig kunt verstoppen. Nouja… ik help bij wijze van extra bonuskado dan maar even met het bewerken. Tot groot verdriet van meneer. Want als hij het zelf had gedaan was het zeker anders gegaan.

‘s Middags gaan we naar de vaders. Ook daar gaap ik aan een stuk door. Sorry. Zal er niet zo gezellig uit

Deze week op de agenda

• gezelligheid en heel veel werk afmaken