‘Hoe gaat het nou?’
De meest gestelde vraag de afgelopen maand.

Dust yourself off and try again.

Nou ja, dat afstoffen alleen dan. Van de trial and error (wat in de rest van mijn leven prima werkt) ben ik nog niet geheel bekomen.

Ik mis het maatje wat ik had vooral heel erg. De may I pick your brain momenten. Ik heb het moeilijk met de ultrasnelle weeromslag. Voel me bij tijd en wijle letterlijk waardeloos. Vooral als ik nieuwe mensen (zoals gister) mag vertellen wat er nu precies gebeurd is, dan merk ik dat de tranen me nog in de ogen springen. Dan voel ik even wat ik toen voelde, die drie verschrikkelijke dagen.
Ik vertel dit overigens niet omdat ik ‘kopje-opjes’ wil of verwacht. Au contraire. Ik ben er van overtuigd dat het redelijk normaal is dat ik me daar af en toe nog even flink klote over mag voelen. Meer omdat jullie altijd zo lief meeleven en ik het belangrijk vind om te ventileren dat niet alles glitz, glam en glitter poepende unicorns is. En ook een beetje voor mezelf. Om dingen in perspectief te zien. En om even stil te staan, want doorgaans ren ik door. Mijn blog is ook even een momentje van reflectie.

Ik ben ook niet iemand die zichzelf ellenlange pity party’s toestaat. Lekker lang blijven hangen in wat niet is, is niet enorm nuttig.

Ik kijk vooral naar wat er wel meezit, wat ik in de hand heb en dat is gelukkig heel erg veel deze maand!

Reisplannen maken

Ik ga op zoek naar mensen die met mij mee willen reizen. Ik heb er over gedacht om solo op pad te gaan, maar ik denk dat dat (nu) geen goed idee is. Ik deel graag. Ik kan met niet voorstellen om alleen in een restaurant te gaan zitten en geen gezellig gesprek te hebben of af en toe ‘oeh!’ en ‘ah!’ te kunnen roepen. Kan natuurlijk wel, maar dan word ik helemaal zo’n zonderlinge crazy cat lady zonder kat.
En zo ontstond het idee om naar IJsland te gaan. Wha! Ticket is geboekt, verder nog geen idee.
En een trip naar Limburg! Details moeten nog besproken worden, maar dat komt goed.
Eindelijk de trip naar Londen geboekt. Shoppen! Voor kerst! Werken we al zo’n 3 jaar aan…
En een trip naar Stockholm. Is nog een verrassing voor mijn reismaatje.
Lekker weg met de Pinkster. Moet nog geboekt worden, maar de keuze is nog zo groot, dat ik het echt niet weet.
Kortom, de vakantie-agenda vult zich. Love it.

Waar doet ze het van?

Laten we zeggen dat het nogal lekker gaat met Wanderweb. En dat Wandernan ook weer zijn geld opbrengt en meer dan dat.
De opdrachten stromen binnen. Sommigen zijn zo mooi, dat ik moet gaan bedenken waar ik ergens anders iets moet laten vallen. Sport? Vrienden? Tuurlijk niet. Het huishouden? Precies op het juiste moment loop ik E tegen het lijf. E heeft net een opzegger en komt nu eens per week het huis schoonmaken. Wát een luxe! Met een mooie nieuwe inhuur opdracht, kan ik nu fijn op reis. En ben ik al aan het sparen voor de volgende.

What else…

• was er iets met een rode deur die eindelijk geplaatst werd, waarbij iemand deze deur op mijn vloer liet kletteren. Crap.
• schaamden we ons na de flessentelling op 28 april en besloot ik NOOIT MEER te drinken
• gingen we een dagje naar dierenpark Amersfoort. Pippa straalde daar zo enorm. Ik vroeg me af waarom. Ze zei: ‘Maar mama, een dierentuin, dat is zo leuk!’ Ik reken eens en bedenk dat ze al twee jaar niet meer in een dierentuin is geweest, dit terwijl ze er zeker 20x een bezocht heeft. We zagen ook een neushoorn in het water. Ik noem deze foto ‘I wanna be a hippo’.

Dubrovnik

Twee jaar na de oorspronkelijke vertrekdatum gaan we naar Dubrovnik. Mijn 4 vriendinnen en ik, we hebben er zin in.
Omdat er nogal wat drukte wordt verwacht op Schiphol, gaan we nog maar een half uur eerder weg. Zodoende doe ik geen oog dicht en beloof ik mezelf nooit meer vroeg te vliegen.

Op de heenweg heb ik een supermazzeltje. Er blijkt een rij leeg te zijn in het vliegtuig. Kooppie claimt de raamplaats van die rij, kijk mij zitten met al mijn vrienden…

Even wat wingtippies voor jullie boven de Alpen en bij aankomst in Dubrovnik. Vlucht #129 en ik kan nog steeds kinderlijk enthousiast met pretlichtjes in mijn ogen op een runway staan. En vervolgens heel de weg, waar het helder is tegen het raam geplakt zitten. Tussendoor een beetje in de Condé Nast Traveller bladerend. Afgewisseld met een powernapje met een fijn muziekje.

In Dubrovnik aangekomen gaat mijn ‘ikdrinknooitmeer’ voornemen kapot op een mimosa. We eten heerlijk bij restaurant Dubravka en dwalen wat door de stad.

Wandering off…

’s Avonds eten we in de nieuwe haven bij Pepper’s Eatery. Een klein maar fijn restaurant, waar we allemaal kleine gerechtjes bestellen. En een geweldig lekkere GT. Ik zal al onze tips uiteraard nog voor jullie verwerken in een blog!

Dag 2 beginnen we met een stadswandeling met een hele leuke dame. We hebben ook nog wat andere mensen mee. De oma van het gezelschap wil ik wel adopteren. Een slim mens met een gezonde interesse in alles wat er in de wereld gebeurd en een wandelende Wiki. Heerlijk!
Na een uitgebreide brunch bij toptent Sesame, beginnen we aan een tocht over de muur… Op een van de terrassen op de muur trakteren we onszelf op een klein drankje. En zo is deel 2 van de tocht ook weer goed te doen.
’s Avonds regent het enorm. En worden we getouristtrapped in een klein steegje met een vies vega-burgertje.

Dag 3 beginnen we na wat uitslapen, tikken op Instagram, een douche, aan een ontbijt bij een tentje die ik al had gespot. Iets met heel veel Michelinsterrenstickers. Het ontbijt is inderdaad van een buitencategorie.
Vervolgens gaan we naar de burcht (Game of Thrones hotspot nummer zoveel), nemen we de inmiddels obligate ijsfoto (sommige tradities moet je niet direct in de prullie gooien), rennen we snel de boot op, doen we een drankje buiten de poort. Verzetten we onze reservering voor vanavond. Doen we een drankje. Bezoeken we op het nippertje het oorlogsmuseum. Om vervolgens te beginnen met een fles bubbels aan ons etentje bij Arsenal. Een toptent. We doen nog een stukje muur, nu aan de onderkant en nu weet ik absoluut zeker dat ik ALLE kante gezien heb.

Het laatste avondmaal

De volgende morgen staan we wederom vroeg op, om ons vliegtuig te halen. Op naar onze bloedjes van kinderen. Het is vandaag moederdag.

Moederdag…

Ik haal mijn schatjes op. We maken werk van onszelf, vanavond eten we bij Trattoria Sofia. Joehoe! Tijdens het eten doet mevrouw op links een mededeling die je als moeder nooit wilt horen. Dus het eindigde niet zo gezellig als het er op de foto’s uitziet.
Arme Pippa staat later huilend haar tanden te poetsen.
‘Whoeee, nu is mijn moederdag verpést!’
Nee, die van mij dan, ik stuur 2 borden eten terug naar de keuken wegens veel te weinig trek, tik en passant even EUR 75,- af we hebben geeneens ijs of wijn gehad, ondanks dat Cor minimaal zes keer heeft gevraagd of ik wijn wil. Potverdorie!

Pippa Navratilova

Pippa heeft laatst een tennisclinic gedaan. Ze vertelt me dat er vlakbij een tennisclub is. Of ik dat wist. Ik woon hier give or take 40 jaar. Wat denk je?
‘Oh echt? Wat leuk! En nu wil je graag heen?’
Een proeflesje wil ze wel doen.
Ik ga met fingers crossed heen. Zou het zo fijn voor haar vinden als ze een sport vind waar ze happy van wordt.
Een tennisleraar die alle cliché’s waarmaakt loopt de baan op.
Ik ga snel weg. Dat was me geïnstrueerd en ik hou me graag aan de regels. Ok. Dat was een leugen. Ik hou me in dit geval graag aan de regels.
Als ik terugkom probeer ik mijn nieuwsgierigheid te verbergen.
Ze straalt!
‘Mama mag ik hierop?’

De rest van de week

De week kabbelde voort… en op zondag mocht ik op een praam over de Westeinder plassen varen, waarna wij in Het Tuinhuis genoten van een heerlijke high tea. Met een deel van mijn ex-collega’s van de Carlson Wagonlit Travel in de Vijzelstraat. Mooie verhalen (noodlandingen, ziek, ellende, opvoeden, de liefde, ouder worden, herinneringen ophalen). Lieve woorden.

Het was een mooie maand… Liefs, Nanda