Nee, nee, ik was jullie nog niet vergeten… Time flies! Als een Concorde eigenlijk! Ik zal vorige week even samenvatten.

Maandag – woensdag

Meh… ik voel me niet fit. Geen zin om te koken. Deze dagen ga ik een beetje op de overleefstand. Veel werken, want er is gewoon een hoop te doen en verder haal ik bakjes eten bij de groentenman. Of groentenvrouw.
Er zijn zoveel leuke projecten die op mijn pad komen!

Donderdag

In de middag deed ik om drie uur mijn computer uit. Ik bereidde mij voor op een Akasha reading. Ja. Je snapt dat dit volledig buiten mijn comfort zone is. Maar toen ik de website van Anita Kaandorp maakte, vroeg ik me af of ze wellicht ook wat antwoorden kon vinden in mijn ‘kronieken’.
Een beetje soul searchen is niet weg als je telkens tegen hetzelfde aanloopt en je je afvraagt waarom.

Ik vond het op zijn zachtst gezegd een bijzondere ervaring. En een enorm nuttige bovendien. Ik voelde me lichter en een stuk beter toen we klaar waren. Ok, ik zal eerlijk zijn, er kwam tissues aan te pas. Heus.

‘Ik zie vooral dit bij jou.’ (Anita doet een soort hindoe beeld met zestig armen voor met knippende vingers) ‘Jij zit de hele dag van alles te regelen voor mensen.’

‘Jouw lat ligt skyhigh.’
Vind ik wel meevallen.
‘Ja, dat klopt dat jij dat vind haha.’
Het is ook niet erg. Als ik maar bedenk dat andere mensen dat niet hebben en daar dus ook niet naar leven. En ik dat ook ok moet vinden. Au. Ja. Ik ziet het punt.

‘Jij denkt alleen maar, probeer eens wat te voelen.’
We proberen het.
Lukt matig.
We proberen nog wat.
‘Ik snap wat je bedoelt, hoe kunnen we dit zo snel mogelijk fixen?’
Proest. Is natuurlijk weer niet iets wat je 1,2,3 kunt leren.

Maar goed, mocht je dus ergens een beetje vastlopen, of dat nu op werkgebied is, of iets anders. Anita kan je met 1 reading een stuk op weg helpen. Dat ze ook nog NLP geleerd heeft en tal van andere talenten heeft, is zeker meegenomen.

Conclusie van deze reading was dus onder andere dat ik best weer eens mag proberen wat te voelen. Dat voelt een beetje of iemand me van een klif duwt. Oh wacht. Dat droom ik ook regelmatig.

Vrijdag

Ik schrik om tien voor acht wakker. Dat is niet goed… Mijn kinderen moeten over 40 minuten gevoederd en met nette haartjes in de klas zitten. Fuckfuckerdefuck.

’s Avonds gaan we voor het eerst weer een escape room doen. Infinicorp in Alkmaar. Leuke kamer. Alleen deed een cruciaal onderdeel het niet. Vervolgens belanden we in ‘het barretje van R’. Dat blijkt nog een serieuze aangelegenheid te zijn.

Zaterdag

Bij nacht een vrouw, bij dag een vrouw. Om zes uur sta ik weer op. Whop! Aan de slag. Ik wil vandaag met de kinderen op pad voor een paar dingen in huis die echt eens geregeld moeten worden. Schagen. Pippa geeft haar verjaardagsgeld uit. Ik ga ondertussen drie winkels in terwijl de dames de hele speelgoedwinkel uitpluizen op zoek naar het allerbeste kado. Ondertussen halen ze met Pippa’s geld die ze bij zich heeft in haar tasje iets uit zo’n ballenautomaat. Pippa haalt ook voor Noor iets, wat ik zó lief vind. Mohhh… skattie toch!
We ontdekken (ja, ik weet dat het raar is dat ik hier nog nooit binnen ben geweest), ijssalon Picobello. Wow. Ik bedoel, ik weet allang dat ze hier ijs verkopen maar ik zie mensen altijd op zo’n ongezellig ijzeren bankje voor de deur zitten, of op het muurtje wat ’s middags geen zon vat. Weet ik veel dat er een prachtige salon is, met gezellige bankjes en een zonnig terras aan de achterzijde. Mevrouw ijssalon vind het ook jammer dat ik het nu pas ontdek, ze gaan na morgen namelijk dicht voor een winterstop.
Pippa is het zat, maar ik heb een missie. Stickers, glitters, lint! We gaan lekker knutselen aan cadeautjes voor kerst deze vakantie. Ja, you know me. Alles op tijd. En vooral… combineren…

Zondag

We gaan naar de Boet. Een tuincentrum in Hoogwoud. Eigenlijk moeten we alleen bij de naastgelegen HUBO zijn, maar ik wil kaarsjes hebben. Dus moeten we heel die winkel door. Niet erg, we vinden er natuurlijk heus iets. Mijn klantenpas staat nog op mijn oude adres. Ik herinner mij dat iemand de vorige toen we tegen dit probleem aan liepen zei dat ik dit moest oplossen bij de klantenservice.
We wachten 5 minuten. Voor ons staat een stel te mekkeren. Maar het is zondag en ik hoef nergens heen.

We zijn aan de beurt.
‘Goedemiddag, ik wil graag het adres van mijn klantenpas laten wijzigen.’
‘Heeft u het al online geprobeerd?’

Gelukkig spreekt mijn gezicht boekdoelen.
En heb ik een dochter, die zulke mensen feilloos kan nadoen. Dus op de terugweg in de auto lachen we er nog maar eens om.

Kom op. Je hebt maar één ding te doen vandaag. En dat is die effing klantenservice bestieren. Ik word zo moe van zulke mensen.

Desalniettemin, een mooie week!

Deze week gepubliceerd

• Praag met kinderen

Deze week op de agenda

• vriendinnenweekend Putten

Ach lieve mensen, natuurlijk was ik jullie niet vergeten! Hoe was mijn week… de silver linings. En dat waren er heel veel.

Maandag

Nou. Opeens was het herfst lieve mensen. BAM. Regen in je gezicht, winterjassen opgezocht.

Dinsdag

Samen met Caro bespreek ik de laatste details voor het Golden Weekend in haar webshop. De foto’s die we een paar weken terug maakten doen het goed op Instagram en we merken dat de betrokkenheid gigantisch is. Mocht je ooit een webshop willen beginnen… ik heb nog wel wat tips & tricks voor je.

We vullen een box bij de speelgoedwinkel. Nu kan Pippa bijna jarig zijn!

En hop naar TikTok dansen.

Omdat Pippa bang is voor de Taliban, doen we de olie ‘veiligheid’ in de diffuser. Geen idee, maar het werkt. Voor het eerst sinds een week komt ze niet meer nog een keer extra uit bed. Winst. Ik voel me wel een idioot als ik mezelf hoor vragen ‘Pippa, heb je je veiligheid bij je?’. Alsof ik zo’n glutenvrij moeder ben. Niets mis met

Woensdag

De kindjes gaan naar P daddy. En ik… ik eh… doe niet zoveel behalve veel en hard doorwerken.

Donderdag

Echt geen idee meer.

Vrijdag

Studiedag. Ik begin met een rondje sporten. De meiden zijn zo onwijs lief! Zonder het te vragen hebben ze van alles voor me gedaan. Een was opgevouwen en opgeruimd. Vaatwasser uit- en ingeruimd. Topkindjes.

’s Middags gaan we even lekker naar Jump City. En naar wat woonwinkels. Het is tijd om het in huis weer wat knusser te maken!

De hiphop juf van Noor app’t. Of ze nog komt. Oh serieus… we hadden het daar nog over. Zo ongeveer twintig minuten geleden. We zijn te relaxt. Dat kan ook hè.

Zaterdag

Nachtmerrie. Dezelfde nachtmerrie die me al plusminus 8 maanden achtervolgd. Waarom kan ik hier niet vanaf komen? Telkens dezelfde hoofdpersoon.

Een paar uur en nog wat teleurstellingen later ben ik het zat. Ik app Caro.
‘Caro, mag ik komen werken?’
Het mag.
En óf ik mag werken. Negen uur lang buffelen we aan een stuk door. Ok, we stoppen even voor patat en dan gaan we weer net zo vrolijk verder. Dozen vouwen, orders klaar zetten, labels en pakbonnen printen. Lachen, koffie lurken, en weer door om honderden pakketjes te verpakken.
Wat een succes.
Ergens halverwege stop ik even.
‘Hey Caro, weet je nog, toen je voor het eerst aan mijn keukentafel zat, en je me vroeg of ik misschien zo’n webshopje voor je kon maken, omdat je graag een paar diffusers wilde verkopen?’
Proest.

Zie hieronder een klein deel van de lichting die maandag nog de deur uit ging.

Zondag

Ik word wakker zonder mijn schatje. Voor het eerst in de 8 jaar dat ze bij me hoort, word ik wakker op haar verjaardag, zonder dat ze er is. Dat was bij Noor zo en nu weer. Gatverdamme! Je kunt je voorbereiden op van alles, qua scheiden, maar dit vind ik een van de moeilijkste dingen.

Gelukkig mag ik komen ontbijten. Vergeet ik de cadeautjes van grote zus. En kan ik nog een keer op en neer.

M komt langs met haar 1 1/2 jarige kind. Dat is fantastisch. Dit kind heeft instant twee moeders erbij. Ook wel even lekker voor de echte moeder.

Pippa mag zelf de kaarsjes in haar taart doen. Ze steekt er een recht in haar eigen gezicht. Want dat is leuk. Ik wilde eigenlijk een heel toffe dripcake met unicorns en macarons voor haar bestellen, maar de taartenmevrouw in het dorp is een snauwerig mens op Instagram. Ik bedoel maar, als je na 3 DM’s nog geen taart hebt kunnen bestellen dan is het niet leuk om te horen ‘dat ze het wel heel druk heeft! EN DIT NIET HAAR ECHTE BAAN IS’. Stom wijf, doe dan niet alsof je taarten bakt.

Vervolgens is het stil. Ik denk aan mijn huis. Mijn huis waar de spetters tomatensaus van vrijdag nog aan de muur gekleefd zijn, het oud papier hoog opgestapeld in de woonkamer ligt. Een half lauw wasje in de wasmachine hangt en de trap naar zolder nog uit staat. Waar een berg ongewassen witte was op mij ligt te wachten. Kortom, daar waar het één grote kolerezooi is. En ik ben nochthans zo netjes.

We wachten twee uren… dat is lang hoor, als je jarig bent. En moeilijk! Pippa hangt tegen me aan. Ik voel haar ongeduld… Ik vind het zo sneu… Arme skat!

Maar het komt goed! Ze wordt schandelijk verwend. Als iemand het verdiend is het dit lieve meisje wel!

Thuisgekomen kan ik niet over mijn wallen heen kijken. En dan moet ik dus nog de tomatensaus van de wand halen. De was er in gooien en en en….

Jawel! Het is zo ver. Pippa haalde haar B diploma. En ik had een echt weekend!

Maandag

Noor heeft een vriendin te spelen.
‘Nanda, waarom zijn jullie eigenlijk uit elkaar?’
Ik vind dat een stoere vraag. Ik kan me niet voorstellen dat ik zoiets vroeger aan een moeder van mijn vriendinnen zou stellen.
‘Wat leuk dat je het vraagt… ‘ En ik leg het haar zo’n beetje uit.
‘Wil je een nieuwe vriend?’
‘Dat lijkt me wel gezellig. Maar dan moet ‘ie wel heel lief zijn…’
Ze is het met me eens dat dat een vereiste is. We bespreken wat andere kwaliteiten die zo iemand moet hebben.
‘En tja, dan moet ik ook nog iemand vinden die mij leuk vindt.’
‘Dat lijkt me niet zo’n probleem.’
Ahhhhh… dát is even fijn om te horen zeg. Hoewel ik er niet dagelijks bij stilsta, is het natuurlijk wel iets wat ik me afvraag. Waarom zou iemand mij nu opeens wel leuk genoeg vinden?

Pippa komt laat thuis van een kinderfeestje. Ze heeft op haar buik in het gras liggen zingen en ze waren allemaal een zeemeermin. Later zie ik de filmpjes. Zo lief!

Verder in het nieuws vandaag: ‘Duitser zonder mondkapje schiet pompbediende dood die hem bier weigert’ en ‘Vaccinatieruzie leidde tot partnermoord in Almelo’.
We’re on the verge of a breakdown ladies en gentlemen.
Ondertussen in de kleuteropvang het vrolijke Catshuisje: crickets chirping.

Dinsdag

Het is nog kermis in het dorp. Noor heeft al haar geld al opgemaakt, maar nog steeds geen churro’s gehad. Ik zeg dat we vanmiddag uit school nog wel even churro’s gaan eten dan.

We doen het. En toch nog maar even wat muntjes voor de LaBamba, want die is echt het einde en Pippa is er niet in geweest. We houden nog 1 muntje voor ieder over. Die gaan we na het eten opmaken, aangezien we toch bijna op de kermis wonen.

Woensdag

Sporten. En heel lang doorwerken, want de kinderen zijn de komende 5 dagen bij P.

Donderdag

Boksen. Prikkie halen. Werken.

Vrijdag

Sporten, afspraak en dan doorwerken tot een uur of zeven. Tot ik alles netjes af heb. En nu ga ik twee hele dagen weekend nemen. Echt weekend. Ik voel dat dat even nodig is om niet maar door te jagen. Ik bedoel, met een eigen toko zijn er altijd nog 100 dingen te doen.

Zaterdag

Omdat ik vandaag niets mag doen, heb ik mezelf een taak opgelegd. Ik ga een taart bakken. Zoals eerder gemeld heb ik geen enkele ervaring op dat gebied. Ik vind twee dingen: a) het valt niet tegen b) wat een berg afwas voor 1 taart… Nee, ik heb er geen foto van, zo goed was hij nu ook weer niet.

Uit eten met mijn collega’s van de Vijzelstraat. Voor het eerst met 7 mensen aan een tafel. De verhalen. 7 Levens worden doorgenomen. Tijd tekort. Hoe het zit met mijn datingleven.

Zondag

Pippa zwemt af. Om half negen. Aangezien ik gister pas om 1 uur uit Amsterdam terug was, is het gevoelstijd is vijf uur ’s morgens. Trots zwemt ze haar baantjes. Ze kan inmiddels prachtig duiken en die borstcrawl is zo mooi. Trots op mijn schatje.

We eten taart, die ik voor de gelegenheid eens zelf heb gemaakt. Jawel, het is deels gelukt.

Schoenen kopen met Noor.

F1 kijken op de bank bij P. Ik val op het juiste moment eventjes in slaap. Om vervolgens het meest spannende stuk op het puntje van de bank mee te maken.

Daarna doe ik nog een een tukje op mijn oude bank en krijg ik eten.

’s Avonds komt Pippa uit bed.
‘Mama, ik ben bang.’
Waarvoor? Monsters? Ik jaag ze weg! Heksen? Bestaan niet! Mummie’s? Die kunnen helemaal niet echt leven.
‘Dat die enge mannen van de Taliban hier komen.’
Ok, did not see that one coming.
Ik probeer uit te leggen dat dat niet kan. Denkt even aan die 12 mannen uit de woestijn die zijn opgepakt in Eindhoven. Vroeger zou ik ook gezegd hebben dat een allesvernietigende pandemie ook nooit echt kan bestaan.

Deze week gepubliceerd

• Indoor spelen in Drenthe

Deze week op de agenda

• Pippa 8 jaar!

Na de Whereabouts van vorige week vroegen meerdere mensen zich af of het allemaal weg goed ging. Nou, nee dus. En het werd deze week nog een stukje erger.

Maandag

Een B12 prikkie en verder lekker aan het werk.

Dinsdag

’s Middags moet Noor naar de ortho. Ze vind het een beetje eng, dus ik moet mee. Er zullen foto’s, afdrukken en weet ik wat al niet meer gemaakt worden. Ik moet zelfs naast haar komen staan. Grappig. Als je bedenkt hoe ze er aan het einde van de week bij loopt. Dit zijn oprecht the Wonder Years en mijn dochter is Winnie Cooper.

Woensdag

Sporten. Het probleem wat een probleempje leek, blijkt toch iets groter dan gedacht. Testen, proberen, testen, proberen. Computer says no.

Donderdag

Er lijkt niet enorm veel op de agenda te staan. Als dat ene probleem maar getackeld is. Ik moet om 11:45 boksen. Om 14:00 bij de huisarts zijn voor mijn prik en om 17:15 bij de opticien. Ja dat allemaal wat onhandig gepland. Aangezien deze drie aan de andere kant van het dorp liggen (maar dicht bij elkaar). De opticien vraagt of ik in normale doen ben. Het is lastig ogen meten zo. Of ik ergens stress van heb. Tja. Waar zal ik beginnen?
Aan het einde van de dag hap ik een pizza mee bij mijn ouders.

Vrijdag

Sporten. Kapper. Mijn oude colorista is voor zichzelf begonnen. Met haar had ik altijd zoveel lol, maar ze was gestopt met knippen.
We praten even lekker bij.
Daarna fluks naar huis, zwembad, even naar Noor.

Testen, proberen, computer says hell no.

Als ik thuiskom met Pippa kan ik niet meer logisch nadenken. Een kwartier lang laat ik mezelf gaan. Frustratie, vermoeidheid,… ik kan niet meer. Ik bel de oppas, etentje en restaurant af. Trek een joggingbroek aan, warm wat pasta op van eerder deze weken.

Vanavond mag Pippa laat opblijven. Want ze vind het nogal oneerlijk dat Noor wel laat naar bed mag en zij niet. We kijken Zumbo’s Just Desserts. Dat vinden we allemaal goed te doen. Pippa voorziet iedereen van commentaar.
‘Zo! Die is dik!’
‘Hij heeft een domme neus!’
Erm. Misschien moet ik wat doen aan deze fat- & noseshaming. Dit kan toch niet?

’s Avonds gaan we door met testen en proberen, de onbekende topper gaat tot 23:00 door.

Zaterdag

De dag van de fotoshoot. Vroeg op om de dames op te tuigen. Haar, make-up, kleding. Alleen voor de voorpret zou je eens per jaar een fotoshoot met je kinderen moeten doen. Op de lokatie staan nog twee kinderen en the belle of the ball klaar om te shinen. Het is fantastisch leuk. De kinderen genieten met volle teugen.

Ik vind portretfotografie oprecht leuk om te doen. Thuisgekomen doe ik direct de nabewerking. 80 foto’s halen het en dat is best uniek!

Ik doe even snel een opruimrondje door het huis met de meiden. Ze helpen me zo onwijs goed, dat is niet normaal. Mag ook wel eens gezegd worden. Ze halen bedden af en ruimen snel 30.000 LOL onderdelen op, zodat ik morgen, als ze niet thuis zijn, hun kamers even goed kan schoonmaken.

Verjaardag. We rijden naar Heerhugowaard. Waar de weg is opengebroken. ‘Er kan ook niets normaal deze week…’

Als ik de kinderen bij daddy drop kijk ik eens naar mijn handen. Ze trillen van ellende. Ik wil mijn auto zsm langs de kant van de weg zetten voor ik nog een ongeluk maak. Ik kijk wel wat ik in huis heb.
Aardappels, ei, mosterd, en olijfolie. Mooi. Dat wordt een patatje met zelfgemaakte mayo.

Zondag

Ik slaap uit tot wel negen uur. Dat had ik even nodig.

Daarna werk ik gestaag mijn huis door. Ik dweil, ik zorg dat de kinderen in een vers bedje liggen vanavond, hang wat haakjes op, draai minstens 7 wassen en ruim ze weg, doe administratie, ruim mijn trapkast op, breng spullen naar zolder.

Dat en ik hang op de bank met Rozengeur & Wodka Lime. De serie die mij eerder door een vervelende periode heen hielp. Het is natuurlijk inmiddels stokoud. Zo communiceren de meiden (want toen echt vet hip was) met Apple iMac G3’s (met zo’n aqua-kleurige toeter achterop)en roken de hele dag door (ook op kantoor en in bed). Drinken en daarna rijden is meer regel dan uitzondering. Wat een rolmodellen. Maar heerlijk om op deze dag af en toe een kwartiertje te relaxen.

Aan het einde van de dag is mijn huis weer mijn huis. De kinderen komen blij terug van de kermis.

Samen met Noor kijk ik weer naar Zumbo. We vatten het plan op om zelf een taart te maken voor Pippa’s verjaardag. Niet gehinderd door enige kennis of ervaring overigens. Want ik bak niet. Bakken is namelijk een precisieklus. Ik ben meer van het uitproberen en buiten de lijntjes tekenen. Maar we gaan het doen. Dubbellaags. Met macarons (ok, die gaan we dus niet zelf maken) en paars met roze botercrème toefjes. Hoe moeilijk kan het nu helemaal zijn?

Dit verhaal houdt me ook een beetje in de greep. Het verhaal van Gabby Petito. Een influencer uit Amerika. Spoorloos verdwenen terwijl ze, ogenschijnlijk spetterend van geluk, op pad was met haar natuurliefhebbende vriend. Een lichaam met sterke gelijkenissen op Gabby is inmiddels gevonden in Grand Teton, Wyoming.
Dat ze forensisch onderzoek moeten doen om vast te stellen of het haar is, maakt me misselijk.

Deze week gepubliceerd

• Oostenrijk met kinderen

Deze week op de agenda

• rust

Afgevallen

Ik kan niet zeggen dat ik er heel veel voor gedaan of voor gelaten heb. Ik bedoel, ik heb maar 3x gesport. En qua eten, zie donderdag en zaterdagavond… Maar toch is het gelukt.

Totaal kwijt: 5,2kg