De dagen rijgen zich aan elkaar. Soms weet je niet meer welke dag het is. Ik vind het interessant om te zien wat zo’n semi-quarantaine nu met mij en met onze microsamenleving doet.

Maandag t/m vrijdag

Ja, ik weet niet hoe het bij jullie is, maar de dagen lijken nogal op elkaar. Normaal gesproken als ik de whereabouts schrijf dan heb ik mijn afspraken als ankerpunt om de rest van mijn verhaal aan op te hangen.

Maar de dagen zijn exact hetzelfde. We staan op (zetten geen wekker… Noor en ik slapen toch nooit uit en mocht het in een uitzonderlijk geval toch gebeuren, dan hebben we het vast nodig).

Vervolgens dekken de dames de tafel en ga ik lekker douchen. Elke dag is dress down day tegenwoordig. Make-up draag ik vaker niet dan wel en die yogapants zitten net even te lekker.

We ontbijten en proberen rond kwart over acht te beginnen met het huiswerk. Soms is dat een kwartiertje later. Who cares? Wij niet in elk geval.

Ik help met opstarten, druk de juiste knopjes in. Check dingen af op het schema. Switch van Basispoort naar Yammer naar instructiefilmpjes.
De instructiefilmpjes van Pippa zijn echt niet om aan te horen. Een Brabantse mevrouw (logisch, die waren met alles een stap voor :-p -> ik hoorde dat patiënt 0 als een paria wordt behandeld, waarom dat nu weer, alsof hij er zin an had…) zegt dan het ‘oeh-waait heul hard’ ofzo.
Hier woiiittt het altijd bar.

Anyhoe. Om tien uur is het pennen neer. Dan vertrek ik naar boven om aan het werk te gaan in mijn twee vierkante meter happy bubble.
Soms komt er dan iemand naar boven.
‘Ma-hammmm?’
‘Komt er bloed uit?’
‘Nee.’
‘Is er brand?’
‘Nee.’
‘Dan ga ik verder met werken.’
Ja, bikkelhard ben ik.

Dan lunchen we veel te uitgebreid. Met omeletjes met groenten. En sapjes. Erg gezellig en tijdrovend.

Als er nog huiswerk is, dan gaan we verder. Ik help weer terwijl ik wat in het huishouden doe. Serieus, mijn huis is nog nimmer zo opgeruimd geweest.

Daarna doe ik klusjes waar ik mijn aandacht wat minder bij nodig heb, zodat de meiden eventueel ook op zolder kunnen spelen (daar is ook mijn kantoor).

Dan, let op, rond een uur of vier, pak ik mijn boek. Ja. Dat lees je goed. En dan lig ik een uur op de bank met mijn boek.

Om vijf uur begin ik met koken. We eten echt als goden deze dagen. Ik probeer van alles uit. Risotto, hartige taart, ovenschotels met pasta. Nu is het een sport om de kasten ‘leeg’ te koken. Ik vond dit weekend bulgur en couscous.

Daarna is het net wat er nodig is. Boodschappen doe ik ‘s avonds als P weer thuis is. Ja, die gaat nog steeds naar zijn werk. Thank god… Er is daar een kantoor waar verder niemand meer komt.
Maar goed, boodschappen, dat vond ik altijd heel erg leuk om te doen. Maar dat supermarktpacman waartoe we nu gedwongen zijn heeft niets lolligs meer. Ik ben dan ook super blij dat ik weer een plekje bij Appie heb voor donderdag. Ha!

Kusjes van de Zusjes

Woensdag ging wel de shop van de dames open. Op Kusjes van de Zusjes kun je van alles vinden wat hier overbodig is geworden. Verwacht hilarische foto’s…

Zaterdag

Vorig weekend voelde ik me zo ongelofelijk nutteloos. Afgezien van het beitsen van Noor’s bureau heb ik niets gedaan. Dat zal me dit weekend niet gebeuren. Ik heb een lijst gemaakt met dingen die ik nog wil aanpakken.

Niet dat ik alles moet afstrepen, maar het ik moet altijd wel het gevoel hebben dat ik een soort nuttig ben geweest.
Zaterdag ruim ik de trapkast op en nog wat lades in de keuken. Je moet je voorstellen dat mijn huis al belachelijk georganiseerd is.

Ik vind wat flessen drank die ik toch nooit ga drinken. Die ga ik vanavond bezorgen tijdens een belletje lel rondje.

Na een dag opruimen lijkt het een goed idee om gebruik te maken van een van de vele bezorgservices die erbij zijn gekomen. We besluiten wat te halen bij de Griek een dorp verderop. Hallo gegrild vlees en dikke, gekruide patat.

Daarna ga ik met de meisjes een rondje met mijn vondsten uit de voorraadkast. Zij tellen ondertussen beren. Er is iemand in mijn dorp die de locaties van de beren op Google Maps heeft gezet. Ja, zo weinig te doen hebben we mensen…

Binnenkort een update van de favo Netflix series hoor. Ik heb weer veel nieuwe tips!

Zondag

Vandaag pak ik de linnenkast aan. Niet dat die niet al heel erg netjes is. Toch vind ik op een plank waar ik niet bij kan, ik ben gewoon te klein, een rijbroek en een paar chaps! Hoera! De rijbroek is nog te klein, maar wel fijn dat hij er ligt voor als ik nog een maatje kleiner aan kan.

Hoe het daarmee gaat? 12,8 kg afgevallen. Het stagneert. Ik moet zeggen dat ik alle online sportlessen en het thuisschema wat voor me gemaakt is, nog niet heb aangeraakt. Ook eet ik net iets te veel dingen die niet heel erg gezond zijn. Trainer M appte me deze week. Hoe het ging. ‘De intrinsieke motivatie mist, ik ben een eikel.’
Verder kom ik echt niet… Ik probeer wel elke dag een wandeling te maken, waar mogelijk.
En ik hou in de gaten dat het niet de andere kant uit gaat slaan. Stilstaan is voor nu prima, maar de andere kant weer op, dat zal me niet gebeuren.

Ik merk dat de meeste mensen hun draai wel hebben gevonden. Grappig hoe dat werkt. Iemand vergeleek het met een rouwcurve. En dat is natuurlijk helemaal waar. De Kubler-Ross curve kun je rustig loslaten op de situatie. Deze week zag ik nog ergens online een pinnige opmerking.
‘Waarom doet iedereen zo blij met zijn home-gym en zes keer gepoetste huis? De situatie is kut!’
Ja, dat is waar. Maar je zit nog een stukje terug op de curve als waar de meeste mensen zich bevinden.

Hoe gaat het met jullie? Waar genieten jullie extra van? En waar kijk je het meest naar uit?

Ik ben heel benieuwd naar de persconferentie van dinsdag.

Ik geniet extra van:

• nooit op de tijd te hoeven letten
• koken en heel erg lekker eten
• de gezelligheid en creativiteit van de meisjes
• ik kijk met bewondering naar hun flexibiliteit (als ik bv berichten lees van sommige kinderen lees dan passen mijn kids zich wel lekker makkelijk aan en merken ze maar weinig op dat ze school missen. Natuurlijk missen ze het wel, maar ze blijven er niet in hangen)
• een opgeruimd huis, ik heb zelfs bloemen gehaald deze week. Daar gun ik mezelf nooit de tijd voor.
• het is ook een leuke tijd. Zo was Pippa op logeerpartijtje bij Noor. Gaan we lekker ‘s avonds wandelen. Meestal doe ik dat 1-op-1. Zo had Noor geschiedenis over de wereldoorlogen. Dan mag ze tijdens zo’n wandeling álle vragen stellen die ze kan bedenken. En dan kan ik even horen of er nog zorgen zijn. Die zijn er niet.
  Ook Pippa vind zo’n wandelingetje heel erg gezellig. Dat handje in mijn hand… Daar kan ik zo intens van genieten. Altijd al hoor. Maar ik weet dat het niet meer zo lang duurt.
• geen geld kunnen uitgeven betekent ook: sparen!
• dat niet heel het land op slot is en de economie niet in zijn geheel en in één keer naar de klote wordt geholpen.
• het zonnetje!

Het meeste moeite heb ik met:

• niet zomaar even bij iemand aan kunnen schuiven, mijn ouders in het bijzonder
• de negatieve berichten op Facebook (maar die zwakken gelukkig al wat af).
• verder vind ik het speculeren ook nog steeds irritant. ‘Het wordt volgens mij half mei hoor!’ Gebaseerd op wat? Zonder enige kennis van zaken kun jij dat gewoon zeggen? Fascinerend…
• dat de wereld op slot zit, reizen opeens helemaal niet meer normaal is. Niet dat ik nu zo vaak op pad was de laatste tijd, maar het gevoel dat het geeneens kan. Dat zullen mensen met een reisbug wel herkennen denk ik.

Nou, alles was lekker normaal deze week. Eh. Not.

Maandag

De kindjes zijn thuis. En meneer is ook thuis, want vanmiddag varen we omi uit. Omi is de moeder van de vrouw van P’s vader. Noor heeft haar nog nooit van haar leven gezien. Althans niet bewust. Omi was al even dement.

Vanaf morgen wordt het uitvaartritueel aangescherpt. Maar vandaag mag er nog heel veel familie op een kluitje staan. Of nee, laten we afstand houden. En in elk geval geen handen geven. Wat leidt tot ongemakkelijke elleboogstootjes en hand-op-het-hart klopperij. En hier en daar komt het ook wel gemakkelijk uit.

Voor Noor is het de allereerste uitvaart die ze meemaakt. En ook het allereerst dode mens wat ze ziet.
Nichtje I is ook mee. ‘Nou ik heb al eens een lijk gezien, die van Cutie (weten jullie nog, de dode hamster) en dat was vet goor, dus dit is denk ik sowieso beter.’
Omi had er om kunnen lachen, als ze het had gehoord.
De kist wordt op een akkerschuit gelegd. De kids mogen mee varen. Hoe leuk is dat? Noor staat weer vooraan.
Er wordt mooi gesproken. Na het evenement doet niemand aan de anderhalve meter regel. En dat is dus precies waarom het vanaf morgen anders gaat. Het is niet houdbaar, zo’n advies in deze situatie.

Voor het eerst heb ik trouwens foto’s gemaakt tijdens een begrafenis. Het was een mooi plaatje.

Dinsdag

Ik haal het huiswerk van de kids op. Wat een uitzoekerij! Beide hebben natuurlijk een ander soort schema, wat het niet makkelijker maakt. Maar we komen er uit en ze gaan enthousiast aan de gang. Ik denk eerst nog dat ik kan werken in die tijd, maar het wordt al snel duidelijk dat ik het even anders moet doen. Eerst zij een paar uur dan ik. Ze spelen dan heel lief met zijn tweetjes.

Woensdag

Huiswerk. Werk.

Donderdag

Vergadering met de ouderraad. In uitgeklede versie dan wel. Alleen het bestuur komt bij elkaar. We zitten allemaal op een punt van de tafel en ik schenk Citrus Shield van Innocent.
Het ziet er niet vrolijk uit. Onze tijdlijn vol leuke evenementen voor de kids. De eerste kunnen we al definitief doorstrepen, de rest is, zoals zoveel, uiterst discutabel.

Vrijdag

Een uur voordat P thuis zal komen krijg ik alsnog een meltdown. Heel de week heb ik het goed gehouden denk ik. Kindjes waren lief, blij en flexibel. Maar nu wordt het me opeens teveel. Een plastic laptop die op de grond valt. Het gaat nergens over, maar ik verlies mijn cool.

Ik kan ‘s avonds pas boodschappen doen, want 1 kind is verkouden. Ja. Verkouden, weet ik zeker.
Ik ga dus al op een tijd dat het normaal gesproken uitgestorven is. In een supermarkt die sowieso nooit druk is. Er zijn nu nog minder mensen. Maar wel gezellig met zijn tweetjes. Er wordt een discussie gevoerd over paprika’s. Ik wacht rustig af. Zo druk heb ik het niet. De discussie duurt nog wat langer. Niemand ziet mij denk ik. De meneer die nu aan komt benen in elk geval niet. Want die staat in een zone die ik normaal gesproken al te dichtbij zou vinden.
‘Force field!’

Om half negen op de bank ben ik dood- en doodmoe. Het is ook weer bijna tijd voor mijn shotje B12 en dat merk ik aan alles.

Zaterdag

Ik begin met een wandeling van een uur in het zonnetje. Lekker…
Dan bouw ik rustig aan een website waar ik eigenlijk donderdag aan had willen beginnen. Dit is een lastige, qua tekst vooral. Maar hij gaat wel heel tof worden. Leuke klus!

P komt boven. Bericht dat er iemand in het ziekenhuis ligt. We schrikken ons kapot.

Aan het einde van de middag heeft P een goed gesprek met Noor. Ondertussen rolt Pippa zich ter vermaak als een pannenkoek in de yogamat. Ja, dan kan niemand serieus blijven. De verveling slaat toe mensen.

Zondag

Aangezien heel veel mensen op de been zijn, blijf ik maar gewoon thuis. Je wordt er bizar lui van. Vinden jullie niet?
Ik lees wat in mij boek. Verander van positie. Lees wat verder. Bedenk welke boodschappen we in huis moeten halen. Dinsdag heb ik een plekje bij Appie! Hoera! En ik heb voor twee weken bedacht wat we kunnen eten, zodat ik zo min mogelijk paprikavergaderingen in de supermarkt hoef bij te wonen.

Ondertussen help ik de meisjes met het opzetten van een webwinkel. Ze willen dinsdag open. Ze hebben er veel lol in en leren en passant het verschil tussen horizontaal en verticaal. Mooi beeld zoeken. Google Translate gebruiken. Productomschrijvingen maken. Nadenken over hoe iets leuk verkocht kan worden (daar zijn kinderen erg creatief in). Kleuren bepalen. Meningen vragen. Een eigen logo virtueel knutselen. Overleggen. Tot een consensus komen. Een leuk projectje om de verveling tegen te gaan. Je vind ze hier:
Kusjes van de Zusjes

Ik word zo langzamerhand gillend gek van de berichten op social media. Boze mensen. Foto’s van volle stranden. What the fuck. Als je dat ziet keer je toch om? Bericht 10.000 over social distance. Tegenstrijdigen berichten.

Gelukkig is er ook veel te lachen. En moois te lezen.

Ik luister alleen nog maar naar Jaap van Dissel. En als Jaap in zijn interviews niets zegt, dan hoeft de rest van Nederland mijns inziens niet te doen of ze de waarheid hebben ontdekt. Doe normaal. Wees geen lul. En luister naar Jaap.

En de journalist die Jaap vroeg ‘voelt u zich een beetje de baas van Nederland’? Ga je schamen. Tenzij je een vijfjarige was. Die Jaap mocht interviewen. Dan zijn dergelijke vragen geoorloofd.
En hulde voor Mark Rutte. Ik zou het niet ongewoon vinden als hij eens uit zijn rol valt. En even een equivalent van Vlaamse dame Maggie de Block er uit blaat. Je weet wel, dat is die van ‘BLIJF IN UW KOT! IK MEEN DA HE! BLIJF IN UW KOT!’

Of gewoon net als Judeska. ‘Niemand wil jouw kop sowieso zien.’

Ik zweef dus een beetje tussen. ‘Best lekker’, ‘We maken er maar het beste van’ en ‘NEEEEEE IK WIL DIT NIET!’.

Maar ook, het is allemaal maar relatief. Ik las gister op Twitter van een dame die op haar 51e intrek nam in de hospice. Horrorverhalen van kinderen die nog aan de andere kant van de wereld zitten en nog terug naar huis moeten komen. En dan nog beroofd worden.
We hebben een tuin. Je zal maar solo ouder zijn in een flat zonder balkon. Lijkt me niet houdbaar om de kinderen daar bínnen te houden.
Maar goed, dat is dus de fine line tussen binnen blijven en afstand houden.

Ik hoor net dat mijn B12 shot niet geïnjecteerd gaat worden. Niet vandaag en niet de komende weken. Ok. YouTube. ‘How to inject B12 at home’. Kan niet veel mee mis gaan, toch?

Deze week gepubliceerd

• Kawarthas met kinderen

Mocht je weg willen dromen, dan wil ik je graag even meenemen naar:

• Oost-Canada
• Sardinië
• Denemarken

Jullie zijn natuurlijk razend benieuwd hoe het mij vergaat in deze crisis. En zijn het C-nieuws vast nog lang niet beu. Of toch wel? Ik ben het spuugzat. Anderzijds zie ik ook positieve ontwikkelingen. Mensen die plotseling gedwongen de ratrace uit moeten (ik heb het dus even niet over de vakkenvullers en al die hospitaal-toppers) en daar stiekem best een beetje van genieten. Met 11 sportlessen per week minder (nooit eerder had ik ze geteld) denk ik dat ik voldoende tijd ga overhouden om mijn kinderen zelf iets bij te brengen. Iets waar ik natuurlijk ook eerst wel een beetje van baalde. Ik had namelijk zelf al allemaal educatieve shit bedacht inmiddels en nu moeten we gewoon pokkesaaie schema’s volgen. En uiteraard anderzijds weer dank voor de leerkrachten die dat in allerijl in elkaar hebben gezet.

Maandag

Business as usual, de wereld draait door.

Dinsdag

Ik kom thuis van paardrijden.
‘De uitvaart is maandag.’
Eh. Ik mis een mededeling in between. Ik begrijp dat omi is overleden?

Woensdag

Vandaag ga ik naar restaurant Stoer in Alkmaar. Daar mag ik J wat bijleren over Instagram. Deze jongen weet al best veel, maar ik kan hem toch nog wat toffe dingen leren waar hij weer verder mee kan. Ik kom er heel blij vandaan.

Pippa zit met de kaart van oma in haar handen. ‘Gaan ze deze nu ook aanbranden?’

‘s Avonds ga ik naar boks techniek training. Ik ben alleen. Ik heb geen sparring maatje. Ik moet dan maar bij ehh… laten we ze X en X noemen.
X1 kan er goed boksen en geeft aanwijzingen waar ik iets aan heb. X2 is een verveelde trut met een verveeld smoelwerk. Nadat ze drie keer een oogrol doet omdat de trainer vraagt of ze mij ook even willen betrekken zeg ik dat ze misschien wat minder zuur moet doen. Ze knapt er niet direct van op.
Ik wist niet dat ze nog bestonden, gemene sportschoolmeisjes.

Donderdag

Ik doe nietsvermoedend boodschappen voor mijn vriendinnenweekend in Brabant. Wijn, wijn, lekkers, croissants, jam die mijn kids niet lusten, wijn, chocolade, gore vieze cola (zero en light). Als ik terugkom vraagt iemand van ons zich af of we nog wel uit eten gaan. Ik stel voor dat we onze afspraak afzeggen en ter plaatse maar zien hoe het voelt (en of er iemand aanwezig is). Ondertussen slaat de twijfel wel een beetje toe. Er zijn al een paar mensen hebben gezegd ‘doh, je gaat toch niet naar Brabant neem ik aan?’.

Volger M biedt uitkomst. Ik stuur haar een berichtje. ‘Zeg, hoe is de situatie daar, ik kan het lastig inschatten.’
‘Oosterhout zeg je? Als je hier niet hoeft te zijn, zou ik niet gaan.’

Ok.

Ondertusen beginnen de vriendinnen ook ernstig te twijfelen aan het avontuur. Zelf zie ik een lockdown in een park met deze leukerds nog steeds als een zeer goede optie om de crisis te bezweren.

‘s Avonds probeer ik contact op te nemen met Roompot. Een half uur in de wacht en daarna blijkt dat we mogen omboeken. Dat biedt een soort perspectief. We gaan er allemaal anders mee om. Opgelucht, strontsjaggerijnig of op zoek naar een nieuwe datum. Dat vinden we niet.

Vrijdag

‘s Morgens probeer ik tot een consensus te komen voor wat betreft het weekend. We vinden een datum en dat is dat. Geen bestemming, geen huis. Van Roompot mogen we er twee weken over doen om een nieuw weekend te boeken, blijkt bij navraag. Ok. Dat zou moeten lukken. Denk ik.

Bij mijn matties van Common Heroes blijf ik koffie drinken. We moeten er even ons ei over kwijt.

Bij de kapper heeft niemand het over iets anders.

Zwemles gaat niet door. Pippa is blij.

Bij de bloemist zit een oma op haar rollator uit te puffen. Inmiddels zijn de berichten van het WC-papier plunderen doorgedrongen tot in het bejaardenhuis.

En dan ga ik maar weer gewoon aan het werk. Was niet de planning, maar er ligt nog wel wat.

Ik ga na het eten even wat boodschappen doen en kom aan bij een paar vakkenvullers die nog steeds stomverbaasd zijn. What. De. Fucking. Fuck.

Ik ben net een spons dit soort dagen. Lees elk bericht en elke mening. Tot ik mijn telefoon aan P geef met de boodschap. ‘Verstop dat ding.’

We kijken deel 1 van de enorm spannende film ‘In Their Eyes’. Ongeveer 30 minuten voor we in slaap sukkelen op de bank.

Zaterdag

Ik begin de dag met een afspraak op werkgebied. Daarna ga ik nog een paar uur aan de gang. ‘s Middags haal ik een citruspers voor mijn Kitchen Aid. Vitamientjes zijn je vriendjes weet je wel.
‘s Avonds eten we in onze vrolijke commune. Mijn zwager en schoonzus wonen drie huizen verderop. Aangezien nichtje M gehospitaliseerd was, deden we even een stapje extra om hier en daar de catering te verzorgen. Vandaag halen de broertjes even eten.
‘Ging een beetje mis…’
‘Ik vroeg nog, gaat dit wel goed?’
Er staan ongeveer 12 bakken Indisch eten op het aanrecht. Lekker hamsteren jongens…

Die avond kijken we deel 2 van In Their Eyes, deze keer haal ik de drie kwartier.

Zondag

‘s Morgens ga ik mee met nicht I die twee proefjes moet rijden in Schoorl. Gezellig. Wat is paardensport toch fijn. Dat gaat niet snel dicht. Hoera.

Vijf uur ‘s middags, scholen gaan dicht.
Zes uur ‘s middags, sportclubs gaan dicht.
Zeven uur, de manege gaat dicht.

Met 11 sportlessen minder en het rijden van en naar zal ik vast wat tijd overhouden om mijn kinderen wat bij te leren. Ik bedenk direct duizend dingen. Maar nee… de eerste geruchten over huiswerk doen de ronde al.

Oh christ…

We hebben er allemaal wat van te vinden. Ik hou van oplossingsgerichtheid en het verbaast me hoe weinig mensen dat zijn.
Ik kan al die meningen niet zo goed kanaliseren. Ik merk dat ik opstandig wordt van de berichten. Dan is iedereen weer boos over een opmerking over ZZP’ers. Dan zijn leerkrachten weer gebelgd dat zij nog moeten door werken. Ouders in paniek die nog wel werken, maar beide niet in een vitaal beroep.

Anderzijds zie ik prachtig ondernemerschap. Mensen die nu juist kansen pakken (ik ben me er van bewust dat niet elke ondernemer dat kán op dit moment), zien en direct van start gaan.

Ik baal echt vreselijk dat ik niet kan sporten zoals ik het gewend ben. Daar moet ik echt wel even van slikken. Wie had het ooit gedacht dat dat mijn grootste bottleneck zou zijn. Haha. Maar hey, als dat het ergste is…

Oh nee, mijn blog loopt met cijfers in de min van 70% ongeveer. Mag ik nog blij zijn dat er van de week een heel slecht botje langs is geweest die toevallig alle pagina’s 3x heeft aangeklikt. Hoe kut is dat? Elke reisblogger heeft er mee te maken, ok ok, maar je ziet gewoon vijf jaar werk in een donkere put verdwijnen en je kan alleen hopen dat de cijfers waar je zo hard voor geknokt hebt weer bij benadering terug gaan komen.

Dat de kids thuis zijn vind ik voor hun gewoon zo beroerd. Ze hebben door stakingen en studiedagen nu al bizar veel gemist en nu dit. En dan hebben ze nog een moeder die niet altijd even met ze kan gaan knutselen en leuke dingen doen, zoals misschien andere kinderen wel kunnen. Daar voel ik wel dat ik faal. Anderzijds zei Pippa vandaag dat ik veel leukere boeken heb om dingen uit te leren en veel leukere dingen weet te vertellen, dus soit, misschien valt dat nog mee.

Het zullen memorabele weken worden die ze zich altijd zullen herinneren en laten we hopen dat het bij die paar weken blijft.

Ik ben natuurlijk heel benieuwd hoe het bij jullie gaat. Waar loop jij het meest tegenaan?

Deze week gepubliceerd

• Thorn met kinderen

Deze week op de agenda

• hahahaha geen klote, geen donder, geen reet (Jules…)

Afvalrace

• afgevallen: 12,7 kg

Geen idee hoe ik dat de komende weken in stand ga houden. Ik ben nl wel van het veel sporten, maar minder eten vind ik lastig. Ik denk dat wel gewoon veel naar buiten zullen gaan (social distance in acht nemend…) en wandelen door de natuur. Sorry Pip. Ik weet dat het niet je favo onderdeel zal zijn.

Een week waarbij ik van tevoren ongeveer van minuut tot minuut wist wat ik moest gaan doen. Daar doe ik het meestal niet zo goed op. Maar in het weekend had ik helemaal geen plannen en dat kwam wel even heel erg lekker uit… Rust in de tent. Sorry, heel weinig foto’s deze week!

Maandag

Kids na twee weken weer naar school en ik lekker aan de slag. ‘s Middags gaan ze ook nog ergens spelen…
‘s Avonds ga ik naar een small group training om deze in te halen. Helaas blijkt de training al een uur eerder te zijn begonnen. 
‘Dat is mijn manier om je naar sportschool te krijgen,’ zegt S op de app. Ik moet lachen. En ga maar op een apparaat staan. Wat jammer is, is dat ik geen koptelefoon bij me heb. Nu moet ik wel ergens naar kijken. Het apenhonk is altijd mijn favo uitzicht in de sportschool. Daar lopen van die ‘mannetjes’ die elkaar op de biceps slaan. Meer rondjes lopen dan een gewicht op te tillen (hoeven ze ook niet, ze barsten uit hun shirt) en overdreven hard lachen. Ik vermaak me prima… Daarna reageer ik me nog even af op een bokszak. Vroeger had ik dat nooit gedurft. Want, het maakt herrie en ik weet dat mensen dan kijken (en in mijn hoofd denken die mensen dan, wat moet dat propje daar bij die bokszak). Nu denk ik, lekker boeiend of en wat een ander daar van vind. Prettig wel… 

Dinsdag

Na twee weken eindelijk weer fitboksen. Juf M is echt een heel goede motivator. Altijd een heel erg leuke en gevarieerde les (en steeds drukker!). 

Daarna snel aan het werk. ‘s Avonds mag ik op paard Patience rijden en daar ben ik wel heel erg blij mee na mijn vorige avontuur op Xyra. Ik kijk uit naar de tijd dat ik straks lekker naar buiten kan om een buitenrit te maken met nichtje M.

Woensdag

Overdag werken, ballet en ‘s avonds snel door naar Y. Zij heeft een prachtig boek geschreven, wat ze voor me signeerd en meegeeft voor de meiden. Wha! Wat heb ik een leuk werk! Kon werken maar altijd zo leuk zijn. Y vertelt prachtige verhalen. Van groepsreizen (haha!) en haar vorige werk. 

Donderdag

Qua werk is het echt een kutdag. Soms kun je nog zo je best doen voor iemand. En denken ‘ach een uurtje meer of minder maakt niet uit’ en dan nog word ik op bizar botte wijze afgeserveerd. Zo arrogant en haatdragend. Ik kan er niets mee als mensen niet meer zakelijk kunnen zijn. Kijk elkaar aan, zoek een oplossing, denk ik dan. Een paar jaar terug had ik nog wakker kunnen liggen van zulke dingen. Nu mocht ik donderdagmiddag lekker een half uurtje knock out trainig doen bij Common Heroes (kickboksen). Boo-yah! Lekker wel. Alle frustratie direct in de pads gepompt en klaar. 
Schoonzus N belt of ze een hapje mee kan eten. Uiteraard. Gezellig! Daarna komt de hele familie nog even binnen vallen. En kijken we filmpjes van rollercoasters. 

Vrijdag

We mogen kijken bij zwemles en Pippa krijgt sticker 4 (van de 5). Ze kijkt ongelofelijk trots. En Noor en ik juichen haar toe. Wat een knapperd. ‘s Avonds doe ik in alle rust de boodschappen voor de komende week. Ik heb besloten dat ik niet langer rekening ga houden met elke individuele wens. Jammer dat als iemand geen champignons lust. Of geen broccoli. Of kip. Of weet ik veel wat. Op deze manier kan ik een stuk gevarieerder eten… Sorry guys. Mama heeft een missie. 
Ik val in slaap bij Nova Zembla. Het begin vond ik verrassend leuk trouwens. Een mooi stukje Amsterdamse geschiedenis.

Zaterdag

Noor gaat zeemeerminzwemmen, daarna gaan we samen nog even naar de Decathlon. Ik kom af en toe een sportbroek tekort. Noor en ik kunnen daar uren rondlopen. Noor wil heel graag nog meer sporten en zo ongeveer alles lijkt haar leuk. 
Of we vandaag wat kunnen gaan drinken vraagt vriendin I. Ja dat kan. Alleen probeer ik even iets te bedenken waardoor dit niet uitloopt op een calorie-fest. Ik besluit met de auto te gaan. Dus maar één wijntje. En van tevoren kondig ik aan dat we geen bitterballen (of iets van dien aard) gaan bestellen. En zo geschiedde. We hebben een gezellige avond bij IJzer. 

Zondag

Na een lekker ontbijtje gaat P naar spinning. Noor wil eindelijk nu wel eens met haar parfum laboratorium aan de gang. We prutsen lekker met olie, water, pipetjes en spuitflesjes. Voor Pippa vind ik een roller die ze kan vullen. Ze maakt een heerlijk parfum met vanille en citrus. Ze straalt. En laat haar roller op de plavuizen kletteren. Fuck… 
Huilen! 
Zo sneu…
Ik plaats direct een bestelling bij Lotus voor een nieuwe roller en ook twee parfumflesjes. 

Zo’n parfumlab is echt heel leuk overigens! Zijn jouw (kleine) meisjes into de make-up, en houden ze van mengen, kijk er dan eens naar… Nu voor minder dan de helft!

Daarna maak ik het hele huis schoon… poetsen, boenen… soms kan ik zo blij worden van het resultaat. 

‘s Avonds ga ik met N voor haar verjaardag eten bij de Kolonist in Heerhugowaard. Superlieve mensen daar. Heerlijke avond!

Deze week gepubliceerd

• Santa’s Village

Deze week op de agenda

• baby M knuffelen
• boksen, boksen, boksen
• weekend Katjeskelder

Afvalrace

Afgevallen: 11,3 kg
Cheats deze week: een wijntje op zaterdagavond, wijn op zondagavond en een lavacake
Gesport: 5x cardio, boksen, paardrijden, knockout training, small group
Het gaat een stuk minder makkelijk nu. Dat komt enerzijds door mijn weekenden (altijd wat gezelligs) en een vakantieweek waarin ik niet constant ben bezig geweest met ‘goede keuzes maken’.  Mijn  opdracht is nu van maandag een minimale caloriedag te maken die evengoed heel erg lekker is. Ik heb het al bijna op papier staan.